ex-sequor , (exequor), secūtus sum, sequī, I) nachfolgen, einer Leiche das Geleit geben, funus, an einem Leichenbegängnis teilnehmen, Massur. Sabin. bei Gell. 10, 15, 25: uxorem, Plaut. Epid. 174 G.: hunc ...
exsecūtio , ōnis, f. (exsequor), I) die Vollziehung, Vollstreckung, Ausführung, A) im allg., eines Geschäftes, eius negotii, Tac.: eines Vortrages, Sen.: sententiae, die Durchführung, Plin. ep.: omnis quaestio habebat suam exsecutionem, ...
exsecūtor , ōris, m. (exsequor), I) der Vollzieher, Vollstrecker, Ausführer, A) im allg.: acerrimus malorum propositorum, Vell.: fidus secretorum, Amm.: officiorum, Geschäftsführer, ICt. – B) insbes. (gerichtl. t. t.): a ...
exsequiae (exequiae), ārum, f. (exsequor), das Leichenbegängnis, die feierliche Beerdigung, der Leichenzug, die Leiche, I) eig.: exequiarum pompa, Augustin., humilis pompa, Amm.: officium exsequiarum, Tac.: ...
exsequēns , entis, PAdi. (v. exsequor), nachforschend, memoriarum veterum exsequentissimus, der eifrigste Forscher in usw., Gell. 10, 12, 9.
exsecūtior , ōris, PAdi. im Compar. (exsequor), ausführlicher, Isid. 2, 9, 16.
exsequiārium , iī, n. (exsequor), die an die Leidtragenden beim Leichenbegängnis ausgeteilte Gabe, Corp. inscr. Lat. 14, 2112 col. 1, 25 u. 33 (wo exequari [i] u. exequario).
exsecūtōrius , a, um (exsequor), vollziehend, potentia (Ggstz. iudiciaria), Augustin. c. litt. Petil. 3. § 29 extr.