famulor , ātus sum, ārī (famulus), dienen, jmdm. dienstbar sein, Cic. u.a.: f. alci, Catull. u.a., alci rei, Plin. u.a. (vgl. Bünem. Lact. 2, 5, 6): ...
famulo , āvī, ātum, āre (famulus), I) sich dienstbar machen, seiner Botmäßigkeit unterwerfen, Tert. apol. 21 u. 39; de res. carn. 47. – II) = famulor, Diom. 364, 23.
famulātio , ōnis, f. (famulor), das Dienen, Cassiod. var. 9, 23, 3 u. 11, 37, 4; in psalm. 13, 74. – meton. = die Dienerschaft, Apul. met. 2. c. ...
famulātus , ūs, m. (famulor), das Dienen, die Dienstbarkeit, Knechtschaft, Cic. u.a.: orbis terrarum, Tac. – übtr., quam miser virtutis famulatus servientis voluptati! Cic. de off. 3, 117.
famulātrīx , trīcis, f. (famulor), die Dienerin, coquina medicinae fam. est, Donat. Ter. Andr. 1, 1, 3. – attrib. = dienend, penna, Sidon. carm. 2, 128.
famulanter , Adv. (famulor), nach Dienerart = unterwürfig, demütig, Acc. tr. 642.
cōnfamulāns , antis (con u. famulor), zugleich dienend, Macr. sat. 1, 17, 69.
famulātōrius , a, um (famulor), knechtisch, kriechend, Tert. ad nat. 2, 14. Ambros. de fide 5, 5, 58.
famulābundus , a, um (famulor), eifrig dienend, dienstbar, Tert. adv. Marc. 3, 7.