funditus , Adv. (fundus), I) von Grund aus, a) ... ... evertere amicitiam, Cic.: vincere, perire, repudiare, Cic.: nec earum rerum quemquam funditus natura esse voluit expertem, Cic. – II) im Grunde, in der ...
flīgo , ere (φλίβω), schlagen, anschlagen ... ... Andr. tr. 12. – bes. zu Boden schlagen, stirpem funditus fligi, Acc. tr. 22: fligi socios, Acc. tr. 317.
dē-struo , strūxī, strūctum, ere, etw. Gebautes ... ... aedificium, Cic.: theatrum, Liv. epit. u. Plin. ep.: templum prope funditus, Suet.: quod destruitur aedificatum est, Lact. – poet., crinem manumque, ...
nōlo , nōluī, nōlle (ne u. volo), I) ... ... nollem (sc. factum, s. vorh.), Ter. heaut. 82: Numantiam funditus sustulerunt; nollem Corinthum (sc. sustulissent), Cic. de off. 1, 35: ...
ē-ruo , ruī, rutum, ere, herausgraben, -scharren, ... ... zerstören, vom Grunde aus zerstören, A) eig.: urbem, Verg.: Corinthum funditus, Vell.: oppida convulsis muris, Sil. – B) übtr., politisch ...
verto (archaist. vorto), vertī (vortī), versum (vorsum), ... ... 2 extr.), res Phrygias fundo, Verg.: regna ab imo, Sen. poët.: leges funditus (gänzlich ), Tac.: cuncta secum, Verg.: ne socius rex, ne Armenia ...
tollo , sustulī, sublātum, ere (altind. tula yati, ... ... = aufheben, beseitigen, tilgen, vertilgen, vernichten, legem, Cic.: dictaturam funditus e re publica, Cic.: comitia, Liv.: memoriam alcis rei, vertilgen, ...
... aedes cum fundamento perierint, Plaut.: urbes pereunt funditus, Hor.: peritura regna, Verg.: tantam pecuniam tam brevi perire potuisse, ... ... (ihr seid des Todes), nisi etc., Plaut.: quod si fit, pereo funditus, Ter. – dah. der Ausdruck der Verzweiflung und Klage: pereo ...
per-do , didī, ditum, ere, gleichs. zugrunde geben; ... ... alqm, Cic.: puerum perditum perdere, vollends zugrunde richten, Cic.: perd. funditus civitatem, Cic.: desiderium per luxum atque libidinem pereundi perdendique omnia, Liv.: alqm ...
cardo , dinis, m. (vgl. κραδάω, κραδαίνω schwenken, ... ... , Plaut.: vecte atque ancipiti ferro effringere cardines, Lucil. fr.: cardines frangere et funditus evellere, Apul.: cardinem versare, die Tür aufmachen, Ov.: so auch ...
1. occupo , āvī, ātum, āre (ob u. capio ... ... occupat res cogitatioaes hominum, Liv.: in apparando acerrime esse occupatum, Nep.: in patria funditus delenda occupatum et esse et fuisse, Cic.: occupati aliarum rerum curā, Liv.: ...
ē-verto (ēvorto), vertī (vortī), versum (vorsum), ... ... vernichten, zugrunde richten (vgl. Garatoni Cic. Pis. 24, 57), funditus civitates, funditus aratores, funditus amicitiam, Cic.: penitus virtutem, Cic.: leges, testamenta, Cic.: tribuniciam potestatem, ...
ab-oleo , ēvī, itum (nach Prisc. 9, 54 ... ... ep.: religionem, Suet.: abolitos paulatim patrios mores (allmählich in Abgang gekommene) funditus everti per etc., Tac. – Partic. Perf. im Plur. subst., ...
per-video , vīdī, ēre, I) überblicken, überschauen, ... ... ea postulet, pervidendum, Cic. de fin. 5, 44: pervideamus, utrum finitum funditus omne constet, an immensum pateat vasteque profundum, Lucr. 1, 957. – ...
aegritūdo , inis, f. (aeger), der leidende Zustand, das ... ... Quadr. fr.: aegritudinem suscipere, Cic.: esse in aegritudine, Cic.: aegritudinem tollere, funditus tollere, Cic.: aegritudine semper vacare, Cic.: ubi voluptatem aegritudo vincat, Plaut. ...
labefacto , āvī, ātum, āre (Intens. v. labefacio), ... ... Verderben nahe bringen, aratores, den Wohlstand der Pflanzer erschüttern (Ggstz. aratores funditus evertere), v. einem Mißjahr, Cic.: eum, Cic.: alcis fidem pretio ...