generālis , e (genus), I) zum Geschlechte, zur Gattung gehörig, Geschlechts-, Gattungs-, maculae, Lucr. 1, 590: constitutio, Cic. de inv. 1, 10. – II) allgemein (Ggstz. singuli, specialis), partes, Varro: genus ...
minūtio , ōnis, f. (minuo), die Verminderung, Verringerung ... ... , 1. – übtr., Ggstz. incrementum, Quint. 8, 4, 28: generalis min. singulorum, Veget. mul. 1, 9, 6: capitis (= capitis ...
dēfīnītus , a, um, PAdi. (definio), abgegrenzt, bestimmt, speziell (Ggstz. infinitus u. generalis; oft mit certus verb.), certum esse in caelo ac definitum locum, Cic.: prima duo capita epistulae tuae nihil habent quod definitum ...
speciālis , e (species), I) besonder, speziell, (Ggstz. generalis), Sen., Quint. u.a. – subst., speciālis, is, m., der besondere Freund, spec. atque intimus tuus, Claud. Mam. in ...
generāliter , Adv. (generalis), allgemein, im allgemeinen, überhaupt, definire, Cic. de inv. 1, 39: Ggstz. specialiter, Sen. ep. 58, 16. Quint. 5, 7, 3 u. s., od. proprie, Quint. 3, ...
generālitās , ātis, f. (generalis), die Allgemeinheit, Donat. Ter. Phorm. 2, 3, 10. Serv. Verg. georg. 1, 21 u.a. Spät.
intuitus , ūs, m. (intueor), I) das Hinblicken ... ... 7: intuitus eius erat terribilis, Vulg. Dan. 2, 31: quia non sit generalis divinitatis int., Salv. de gub. dei 2, 1, 4: illecebris capitur ...