indulgentia , ae, f. (indulgens), I) die Nachsicht, Güte, Gnade, Huld, nachsichtige Liebe, Zärtlichkeit (Ggstz. severitas), naturalis, Cic.: dei, Sen.: nimia patris, Val. Max: Plur. indulgentiae, Gnadenerweisungen, Auson. grat. ...
sevēritās , ātis, f. (severus), die Ernsthaftigkeit, Strenge, das strenge Urteil (Ggstz. comitas, clementia, indulgentia, remissio animi), censorum, censoria, Cic.: censorum severitates, Gell. 4, 20 ...
indulgitās , ātis, f. (indulgeo) = indulgentia, Cael. Antip. 7. fr. 48 (bei Serv. Verg. georg. 2, 345). Sisenn. hist. 3. fr. 46 (b. Non. 126, 8).
alo , aluī, altum od. alitum, ere ( got. ... ... , Vell. 2, 93, 1: orientis enim illud iuventae decus deorum atque hominum indulgentiā ad excidium eius (Carthaginis) alebatur, Val. Max. 2, 10, 4. ...
probo , āvī, ātum, āre (probus), I) etwas als ... ... probare ei poterit, Plaut. – m. dopp. Acc., observantiā, indulgentiā, assiduitate memorem se alci probare, sich dankbar erweisen, Planc. in ...
suādeo , suāsi, suāsum, ēre ( zu suavis, also jmdm ... ... de habit. mul. 1: m. folg. Infin., haec me fortunae larga indulgentia suasit vitae abitum petere, Auson. edyll. 2, 53. p. 34 Schenkl ...
ab-ūtor , ūsus sum, ūtī, wegbrauchen, d.i. ... ... .: patientiā nostrā, Cic.: iudicio ac legibus ad quaestum, Cic.: insolenter et immodice indulgentiā populi Romani, Liv.: eloquentiā perverse, Cic.: m. dopp. Abl. ...
ex-erceo , cuī, citum, ēre (zu arceo, in ... ... aeternam (halten) et hymenaeos (feiern), Verg. – nomen patris patriae indulgentiā, betätigen durch usw., Plin. pan. – non umquam facundiam, sich ...
dīvīnus , a, um, Adi. m. Compar. u. ... ... ihn angeht, mens, Eutr. praef.: domus, Phaedr. 5, 7, 38: indulgentia, ICt. – C) als t.t., div. morbus (ἱε ...
dē-prāvo , āvī, ātum, āre (de u. pravus), ... ... recta), Varro LL.: mores alqā re, Cic.: plebem consiliis, Liv.: puerum indulgentiā, Cic. – / Parag. Infin. depravarier, Ter. Phorm. 697. ...
ē-nūtrio , īvī, ītum, īre, aufnähren, aufsäugen, ... ... , Vitr. 8, 3, 12. – II) übtr.: alere ingenia atque indulgentiā quādam enutrire, ihr Wachstum (Zunehmen) befördern, Quint. 8. pr. ...
com-moneo , uī, itum, ēre, bei sich bedenken lassen ... ... m. Abl., te neque praesens filius de liberûm caritate neque absens pater de indulgentia patria commonebat? Cic. Verr. 5, 109: quis a signo Vortumni in ...
blandior , dītus sum, dīrī (blandus), jmdm. schmeicheln, ... ... sibi ineptā spe, Sen. de tranqu. an. 14, 14: sibi de ipsius indulgentia, Augustin. serm. 22, 9: bl. votis suis, das glauben, ...
immodicē , Adv. (immodicus), unmäßig, ohne Maß u. ... ... Liv.: immodice immodesteque gloriari Hannibale victo ab se, Liv.: insolenter et imm. abuti indulgentiā populi Romani, Liv.: imm. sibi arrogare eloquentiam, im Übermaß, Quint.: ...