inquīsītor , ōris, m. (inquiro), I) der Aufsucher, a ... ... . nat. qu. 6, 13, 2: absol., Conon diligens et ipse inquisitor, Sen. nat. qu. 7, 3, 3. – B) insbes., ...
cō-nīveo (in den besten Handschriften u. neuern Ausgaben statt ... ... conivetis? Cic.: qui in tot tantisque sceleribus conivebant, Cic.: desertorum ac seditiosorum et inquisitor et punitor acerrimus, conivebat in ceteris (delictis), Suet. – / Infin. ...