īn-sepultus , a, um (in u. sepelio), unbegraben, ohne (eigentliches) Begräbnis, insepulti acervi civium, Cic.: insepulti patris ossa, Iustin.: alqm insepultum proicere, Liv.: insepultum perisse, Liv.: isque me defodit insepultum in hisce aedibus, ...
2. nē , die urspr. u. eig. latein. Verneinungspartikel, ... ... .: malo, ne roges, Cic.: Macedonas monebat, ne moverentur, Iustin.: ne quis insepultus esset, rerum natura prospexit, Sen.: ne quam occasionem dimitteret, cogitabat, Caes. ...