maleficus (malificus), a, um (malefacio), übel handelnd, etwas Böses tuend, ... ... , 1. – II) insbes., zauberisch, subst., a) maleficus, ī, m. u. malefica, ae, f., der ...
maleficē , Adv. (maleficus), zu anderer Schaden, nach schlechter Leute Art, Plaut. Pseud. 1211.
malificus , s. maleficus.
maleficium (malificium), iī, n. (maleficus), die böse Tat, Übeltat, der Frevel, übtr., der zugefügte Schaden usw. (Ggstz. beneficium), I) im allg.: a) eig.: conscientia maleficiorum, Cic.: maleficium committere ...
cōnsiliātor , ōris, m. (consilior), der Berater, Ratgeber, maleficus, Phaedr. fab. 2, 7, 2: rabidus, Avian. fab. 26, 12: bonus, Apul. met. 1, 12. – m. Genet. wessen? c ...
maleficentia , ae, f. (maleficus), das Übeltun, üble Benehmen gegen jmd., um ihm zu schaden, Plin. 9, 34: Ggstz. beneficentia, Lact. de ira dei 1. § 1.
co-alēsco , coaluī, coalitum, ere (com u. alesco), ... ... v. Worten, Lauten, compositae (voces) e duobus quasi corporibus coalescunt, ut maleficus, Quint. 1, 5, 65. – m. Ang. in ...