manipulus (bei Dichtern auch synkop. maniplus), ī, m. (manus u. *pleo), eine Handvoll, I) eig.: A) ein Bund od. Bündel, feni, Sen.: filicum manipli, Verg.: de ...
fēnum u. faenum , ī, n. (vgl. de-fendo), das Heu, I) eig.: feni manipulus, Sen.: fenum secare, Cato: fenum caedere, demetere, Col.: fenum convertere ...
manipulāris (bei Dichtern synkop. maniplāris, manuplāris), e, zu einem Manipel (manipulus) gehörig, Manipel-, miles, gemeiner Soldat, Plin.: iudex, aus einem Manipel (aus den gemeinen Soldaten) erwählt, Cic.: imperator, der von ...
manipulātim , Adv. (manipulus), I) handvollweise, bündelweise, Plin. 12, 48. – II) manipelweise, nach Manipeln, man. structa acies, Liv.: man. alloqui, Tac.: man. resistere hostibus, Sisenna fr.: dah. scherzh. übtr., ...
commanipulo , ōnis, m. (com u. manipulus) = commanipularis, Spart. Pesc. Nig. 10, 5.
manipulārius , a, um (manipulus), zum Manipel gehörig, habitus, Kleidung eines gemeinen Soldaten, Suet. Cal. 9: übtr., manip. amicus, ein gewöhnlicher, *Plaut. truc. 4, 4, 27 Sp. – subst., manipulārius, iī ...
commanipulus , ī, m. (com u. manipulus) = commanipularis, Corp. inscr. Lat. 6, 2424 u.ö. – Nbf. commaniplus , Corp. inscr. Lat. 6, 2436 u. 2503 u. commanuplus , Corp. inscr. Lat. ...
commanipulātio , ōnis, f. (com u. manipulus), die Manipelkameradschaft, Waffenbrüderschaft der Soldaten von einem Manipel, Spart. Pesc. Nig. 10, 6.
fūr , fūris, c. (φώρ), der ... ... Komik. u. Verg. (auch Cic. Tusc. 4, 48): manipulus furum, Ter. – II) übtr., die Raubbiene, Varro ...
manua , ae, f. (manus), eine Handvoll, ein Bündelchen, manuae feni, Schol. Iuven. 8, 154: et olivi seris manuam ... ... II, 268, 34 ›manua, δέσμη‹; Gloss. V, 507, 17 ›manua, manipulus‹.