mathēmaticus , a, um (μαθηματικό ... ... Schol. Iuven. 6, 566 u. 580. – II) subst.: 1) mathēmaticus, ī, m., a) der Mathematiker, Cic. u. ...
cōnstellātor , mathematicus, der Konstellator, Gloss. III, 499, 67.
genius , iī, m. (geno = gigno), I) der ... ... 10. – u. vom Genius als dem Bestimmer der menschlichen Schicksale, nemo mathematicus genium indemnatus habebit, den Genius der Weissagung (der ihm die Zukunft eröffnet) ...
spondeo , spopondī, spōnsum, ēre (griech. σπένδω, σπονδή,), ... ... ). – 4) weissagend usw. verheißen, verkünden, de infante Scribonius mathematicus praeclara spopondit, Suet. Tib. 14, 2: illius et dites monitis spondentibus ...