menta (mentha), ae, f. (μίνθη), die Minze, Krauseminze, gew. neben ruta, Varro LL. 5, 103. Cic. ep. 9, 22, 3. Cels. 2, 31. Colum. poët. 10, 119 ...
... , Cic. u.a.: mentum caprarum, Plin.: tragelaphi habent menta promissis hirta barbis, Solin. – u. das Kinn mit dem Barte, der Kinnbart, mento levatus, Petron.: crines et incana menta regis Romani, Verg. – übtr., in der Baukunst, mentum coronae ...
mentha , ae, f., s. menta.
in-cānus , a, um, ins Grau übergehend, fast grau, homo, Plaut. rud. 125: menta hirci, Verg.: barba, Colum.: caput, Suet.: poet., saecula, Catull.
fulmenta , ae, f. (urspr. fulcmenta, v. fulcio u. Suffix menta), I) die Stütze, Cato r. r. 14, 1. Lucil. 160 u. 777. – II) insbes., der Absatz ...
ructātrīx , trīcis, f. (ructo), Aufstoßen-, Rülpsen verursachend, menta, Mart. 10, 48, 10.
mentiōsus , a, um (menta), stark nach Krauseminze riechend, herba, Marc. Emp. 33.
mentastrum , ī, n. (menta), die wilde Minze, Cels. 5, 27, 7; 6, 9. p. 247, 17 D. Colum. 11, 3, 37. Plin. 14, 105; 19, 150; 20, 144 sqq.
2. do , dedī, datum, dare (altind. dádā-ti ... ... α) übh., alimenta lactis puero, Ov.: u. (übtr.) ali menta igni, Curt.: de mensa sua ossa, Phaedr. – m. Ang. ...
barba , ae, f. ( für *farba, Grundform * ... ... der der Bart sitzt), Hor. sat. 1, 8, 42: tragelaphi habent menta promissis hirta barbis, Solin. 19. § 19. – II) übtr., ...