mentum , ī, n. (zu Wurzel *men, ... ... , Cic. u.a.: mentum caprarum, Plin.: tragelaphi habent menta promissis hirta barbis, Solin. – ... ... incana menta regis Romani, Verg. – übtr., in der Baukunst, mentum coronae, das Kinn des Kranzleistens ...
mōns , montis, m. (Wz. *men, zu mentum, emineo, promineo), der Berg, das Gebirge, I) eig. u. meton.: A) eig.: dorsum montis, Curt.: vertex montis, Curt.: mons ...
mento , ōnis, m. (mentum), der Langkinnige, das Langkinn, Arnob. 3, 14.
dē-pōno , posuī, positum, ere, ab-, herab-, niederstellen ... ... im allg.: 1) eig.: caput, Plaut.: caput terrae, Ov.: mentum in gremio alcis, Cic.: inter genua sua caput, Apul.: latus sub lauru ...
mentīgo , inis, f. (mentum), ein Ausschlag, viell. die Räude der Lämmer, Colum. 7, 5, 21.
docimen ,- mentum , s. documen, -mentum.
subnīxus (subnīsus), a, um (sub u. nitor), I) unter etwas gestützt, a) eig.: mentum mitrā crinemque subnixus, unterbunden, Verg. Aen. 4, 217 (Ribbeck ...
1. attrītus (adtrītus), a, um, PAdi. m. ... ... im allg.: ansa, Verg.: toga, Mart.: Compar., ut rictum eius ac mentum paulo sit attritius, Cic. Verr. 4, 94. – B) insbes., ...
mentagra , ae, f. (vox hybr. v. mentum u. ἄγρα, nach podagra gebildet), eig. Kinnkrankheit; dah. = lichen, der Ansprung, die Flechte, eine Art Ausschlag am Kinne, Gesichte usw., ...
agmentum , s. āmentum.
fulmentum , ī, n. (urspr. fulcimentum, von fulcio u. Suffix mentum), I) die Stütze, Vitr. 5, 1, 9. Cels. 2, 15 D. Solin. 20, 7. Amm. 23, 4, 5. Anthol ...
calciāmen , - mentārius , - mentum , s. calceāmen etc.
suppressus , a, um, PAdi. (v. supprimo), I) ... ... , sic etiam oratione, Cic. orat. 85. – II) kurz, mentum, Varro r.r. 2, 9, 3.
splēniātus , a, um (splenium), bepflastert, mentum, Mart. 10, 22, 1.
fīgo , fīxī, fīxum, ere (verwandt mit griech. θήγω ... ... anschlagen, anschmieden, 1) eig.: a) übh.: arma, Verg.: mentum ad guttura, Verg.: corpus in crucem, Iustin.: alqm in cruce, Cic.: ...
af-fīgo (ad-fīgo), fīxī, fīxum, ere, anheften, ... ... α) Lebl.: Ithaca illa in asperrimis saxis tamquam nidulus affixa, Cic. – mentum pectori, wie angeschmiedet an die Brust halten, Quint.: flammam lateri, ...
ex-sero (exero), seruī, sertum, ere, herausfügen, - ... ... ad osculum caput, Petron.: brachium, Quint.: manum, Fronto: manum subter togam ad mentum, Liv.: digitum exsere, peccas, streck auch nur den F. aus (= ...
dē-primo , pressī, pressum, ere (de u. premo), ... ... Asin. Poll. in Cic. ep.: altero ad frontem sublato, altero ad mentum depresso supercilio, Cic.: depresso aratro (sc. in terram), Verg.: depressus ...
sub-levo , āvī, ātum, āre, I) in die ... ... murum ascendit, Caes.: regem umeris, tragen, Plin.: retia furcis, Plin.: mentum sinistrā, halten, Cornif. rhet.: testa assiduo saltu sublevatur, wird auf ...
in-tōnsus , a, um (in u. tondeo), ... ... u. Ps. Verg. Cir.: caput, Ov., Sen. u. Quint.: mentum semper intonsum est, Curt. – v. Tieren, oves, ungeschorene, ...
Buchempfehlung
Robert ist krank und hält seinen gesunden Bruder für wahnsinnig. Die tragische Geschichte um Geisteskrankheit und Tod entstand 1917 unter dem Titel »Wahn« und trägt autobiografische Züge, die das schwierige Verhältnis Schnitzlers zu seinem Bruder Julius reflektieren. »Einer von uns beiden mußte ins Dunkel.«
74 Seiten, 3.80 Euro