mīmus , ī, m. (μιμος), I) ein Schauspieler ... ... Zuschauer zu erschüttern suchte, der Mime, Cic. u.a.: quod mimus hallucinatur, comoedus sermocinatur, tragoedus vociferatur, Apul. flor. 18. p. 28, ...
mīma , ae, f. (mimus), die Mime, Gebärdenkünstlerin, Cic. u. Hor.: mima uxor, Cic. – / Dat. u. Abl. Plur. mimabus, Cledon. 11, 14 K. (ohne Beleg).
mīmulus , ī, m. (Demin. v. mimus), der Mime, Arnob. 2, 38. Vgl. Not. Tir. 106, 71.
mīmārius , a, um (mimus) = mimicus, mimisch, scurrae, Capit. Ver. 8, 11. – Plur. subst., mīmāriī, ōrum, m., Mimenkünstler, Corp. inscr. Lat. 3, 3980. Iunior orb. descr. 19 (Class. ...
monopticus , a, um (*μονοπτικός), nur mit einem Auge sehend, einäugig, mimus, Gloss. Scalig. V, 603, 57. Not. Tir. 106, 75. ...
Lāserpīciārius , a, um, von Laserpicius herrührend, des Laserpicius, mimus, Petron. 35, 6.
oppidō , Adv. ( altindisch ā padād, von Grund aus; ... ... gnarus, Amm.: servirent praeterquam opp. pauci, äußerst wenige, Cic. ep.: mimus vetus opp. ridiculus, Cic.: opp. adulescens sacerdos lectus, Liv.: opp. ...
Rhintōn , ōnis, m. (Ῥίνθων), ... ... . – Dav. Rhintōnicus , a, um, rhintonisch, fabula, mimus, Gramm.; vgl. Teuffel Gesch. der Röm. Liter. 6 § ...
alūcinor ( älter halūcinor ), ātus sum, āri (verwandt ... ... – b) Grimassen (Faxen) machen, hic (auf der Bühne) mimus halucinatur, comoedus sermocinatur etc., Apul. flor. 18. p. 28, 7 ...
imitātor , ōris, m. (imitor), der Nachahmer, ... ... Plur., Hor. ep. 1, 19, 19. – II) = mimus (w. s.), Corp. inscr. Lat. 6, 4886.