mūnificus , a, um (munus u. facio), I) ... ... Genet., omnis gloriae m., Apul.: munificus laudis, sed non et prodigus auri, Claud. IV. cons. Hon. 500. – m. Dat., mitis ac munificus amicis (gegen die Fr.) fuit, ...
innoxiē , Adv. (innoxius), unschädlich, ohne Schaden, I ... ... . 4, 6. – II) übtr., unsträflich, rechtschaffen, homo munificus et innoxie popularis, Plin. ep.: inn. deum colere, Min. Fel.
mūnifico , āre (munificus), beschenken, tacitā mortales salute, Lucr. 2, 625.
mūnifice , Adv. (munificus), mildtätig, wohltätig, freigebig, Cic. u.a.
mūnificens , entis (munus u. facio) = munificus (w. s.), imPosit. ungebr. nach Fest. 154 (a), 30: Compar. u. Superl. s. mūnificius.
mūnificentia , ae, f. (munificus), die Mildtätigkeit, Wohltätigkeit, Freigebigkeit, im einzelnen Falle = der Akt der Wohltätigkeit (Freigebigkeit), der wohltätige (freigebige) Zweck, der Gnadenakt, singularis, Vell.: insignis, regalis, ...