mūnītus (archaist. moenītus), a, um, PAdi. (v. munio), verwahrt, befestigt, gangbar gemacht, sicher usw., nihil tam munitum. (est), Cic.: castella aliquanto altiora ac munitiora, Liv.: non latera munitiora fuere, quam terga, ...
summē , Adv. (summus), höchst, im höchsten Grade, höchlich, recht sehr, äußerst, officiosus, Cic.: iucundus, Cic.: disertus, Quint.: munitus, Hor.: contendere, Cic.: cupere, Caes.: diffidere, Cic.: admirari, Quint. ...
mūnītē , Adv. (munitus), verwahrt, munitius, Varro LL. 5, 141.
ēgregiē , Adv. (egregius), vor allen erlesen, ersehen, ... ... 40, 2. Ruhnken Ter. Andr. 1, 1, 31), locus egr. munitus, Caes.: Graece loqui, Cic.: pugnare, Liv.: Manlium egr. litasse, Liv ...
im-mūnītus , a, um (in u. munitus), I) unverwahrt, unbefestigt, a) v. Lebl., oppida castellaque, Liv. 22, 11, 4: Sparte, Ov. met. 10, 169: n. pl. subst., immunita terrae ...
1. opus , eris, n. ( altindisch äpaḥ, das ... ... Kunst, mons naturā velut opere praeceps, Sall.: locus egregie naturā et opere munitus, Caes.: oppidum magis opere quam naturā munitum, Sall.: nihil est opere aut ...
stīpo , āvi, ātum, āre (vgl. στείβω, ich ... ... dicht umgeben, senatum armatis, Cic.: qui stipatus semper sicariis, saeptus armatis, munitus iudicibus fuit, Cic.: neque stipatus satellitum manu, sed circumfusus undique nunc senatus, ...
nātūra , ae, f. (nascor), I) die Geburt ... ... rerum, die Eigenschaften (das Wesen) der Dinge, Hor.: naturā et opere munitus, Caes.: suā naturā laudabile, seinem Wesen nach, Cic.: mare suā ...
admodum , Adv. (ad u. modus), bis zu dem ... ... ) indocti, Cic.: adm. excors, Cic.: adm. magnus, Caes.: adm. munitus, Tac. - m. Advv., nuper adm., Ter.: adm. raro, ...
2. adversus (advors.) u. adversum (advors.), ... ... propulsandam vini violentiam, Gell. 15, 2, 6. – dah. invictus, munitus adversum alqd od. alqm, Sall.: fortis adversus alqm, Phaedr.: adversus ...