Īnō , ūs u. ōnis, Akk. Inō u. ... ... Athamas (s. Athamās das Nähere), Cic. Tusc. 1, 28; de nat. deor. 3, 39: Akk. Inun, Mart. Cap. 3. ...
nato , āvī, ātum, āre (Frequent. v. no, ... ... I) eig.: querquedulae natantes, Varro fr.: studiosissimus homo natandi, Cic.: nat. in mari, Cels.: in Oceano, scherzh. = schiffen, Cic. ...
in-no , āvī, ātum, āre, in od. ... ... (obenauf) schwimmen, partim submersae partim fluitantes et innantes beluae, Cic. de nat. deor. 2, 100: Nymphae innabant pariter fluctusque secabant, Verg. Aen. ...
2. Fōns , Fontis, m., auch Fōntus , ī, m., der Sohn des Janus, der Gott der Quellen, Cic. de nat. deor. 3, 52. Act. fr. arv. tab. 32 u. ...
grūs , gruis, m. u. (gew.) f. (gruo), I) der Kranich, Cic. de nat. deor. 2, 125. Cels. 2, 30. Verg. georg. 1, ...
Māia , ae, f. (= die Hehre, ... ... , um), Tochter des Atlas und der Plejone, Mutter Merkurs, Cic. de nat. deor. 3, 56. Macr. sat . 1, 12. § 19; ...
Elea , ae, f. (Ελέα), Stadt in ... ... Parmenides u. Zeno, der Stifter der eleatischen (philos.) Schule, Cic. de nat. deor. 3, 82. – Dav.: A) Eleātēs , ae, ...
Alco u. gew. Alcōn , ōnis, m. (Ἄλκων), I) ein Sohn des Atreus Cic. de nat. deor. 3, 53 (Nom. Alco). – II) ein Bildner ...
pīna (pinna), ae, f. (πινα, ... ... πίννα), die Steckmuschel, Cic. de fin. 3, 63; de nat. deor. 2, 123. Plin. 9, 115 u.a. – / ...
Iāna , ae, f., vulgär = Diana, in zweifacher Weise gedeutet, I) als Mondgöttin, Varro r. r. 1, ... ... . § 8. – II) als weibliche Parallele zu Janus, Tert. ad nat. 2, 15.
ē-lūdo , lūsī, lūsum, ere, I) v. intr. ... ... ipsum autem mare sic terram appetens litoribus eludit, ut etc., Cic. de nat. deor. 2, 100 (Müller alludit, Baiter cludit = ludit): ...
nātio , ōnis, f. (nascor), I) abstr.: A) ... ... Tac. – personif., Natio, die Geburtsgöttin, Cic. de nat. deor. 3, 47. – B) die angeborene, natürliche ...
dē-fio , fierī, Passiv zu deficio (s. Prisc ... ... meus defit, Plaut. mil. 1261: defit calori congregatio ac rursus eruptio, Sen. nat. qu. 6, 13, 6: eadem autem, quae crescente lunā gliscunt, ...
Diōnē , ēs, f. u. Diōna , ae, f ... ... des Äther u. der Gäa, Mutter der (dritten) Venus, Cic. de nat. deor. 3, 59. Claud. rapt. Pros. 3, 433. Hyg. ...
3. Līber (arch. Leiber), erī, m., I) ... ... Weines, identifiziert, Varro r. r. 1, 1, 5. Cic. de nat. deor. 2, 62: Liber pater, Varro r. r. 1, 2 ...
ērūca (herūca), ae, f. I) die Raupe, ... ... 8 (heruca). – Nbf. ūrūca , fast immer bei Plin. nat. hist. ed. Detl., zB. 10, 206; 17, 229; ...
2. Indus , ī, m. (Ἰνδός), ... ... Hauptfluß Indiens, der in das Erythräische Meer mündet, j. Sind, Cic. de nat. deor. 2, 130. Vitr. 8, 2, 6. Ov. trist. ...
1. Argus , ī, m. (Ἄργος), ... ... worauf Juno seine hundert Augen auf dem Schwanze des Pfaus anbrachte, Cic. de nat. deor. 3, 56. Ov. am. 3, 4, 19 sq. ...
Archē , ēs, f. (ἀρχή, Anfang), I) eine der vier Musen, Tochter des jüngern Jupiter, Cic. de nat. deor. 3, 54. – II) einer der vier Äonen des Valentinus ...
halōs , Genet. ō, Akk. ō, m. (ἅλως, ω, die Tenne, die rund zu sein ... ... Hof um Sonne od. Mond, rein lat. corona, Sen. nat. qu. 1, 2, 1.
Buchempfehlung
Der junge Chevalier des Grieux schlägt die vom Vater eingefädelte Karriere als Malteserritter aus und flüchtet mit Manon Lescaut, deren Eltern sie in ein Kloster verbannt hatten, kurzerhand nach Paris. Das junge Paar lebt von Luft und Liebe bis Manon Gefallen an einem anderen findet. Grieux kehrt reumütig in die Obhut seiner Eltern zurück und nimmt das Studium der Theologie auf. Bis er Manon wiedertrifft, ihr verzeiht, und erneut mit ihr durchbrennt. Geldsorgen und Manons Lebenswandel lassen Grieux zum Falschspieler werden, er wird verhaftet, Manon wieder untreu. Schließlich landen beide in Amerika und bauen sich ein neues Leben auf. Bis Manon... »Liebe! Liebe! wirst du es denn nie lernen, mit der Vernunft zusammenzugehen?« schüttelt der Polizist den Kopf, als er Grieux festnimmt und beschreibt damit das zentrale Motiv des berühmten Romans von Antoine François Prévost d'Exiles.
142 Seiten, 8.80 Euro
Buchempfehlung
Romantik! Das ist auch – aber eben nicht nur – eine Epoche. Wenn wir heute etwas romantisch finden oder nennen, schwingt darin die Sehnsucht und die Leidenschaft der jungen Autoren, die seit dem Ausklang des 18. Jahrhundert ihre Gefühlswelt gegen die von der Aufklärung geforderte Vernunft verteidigt haben. So sind vor 200 Jahren wundervolle Erzählungen entstanden. Sie handeln von der Suche nach einer verlorengegangenen Welt des Wunderbaren, sind melancholisch oder mythisch oder märchenhaft, jedenfalls aber romantisch - damals wie heute. Michael Holzinger hat für diese preiswerte Leseausgabe elf der schönsten romantischen Erzählungen ausgewählt.
442 Seiten, 16.80 Euro