ob-servo , āvī, ātum, āre, etwas beobachten, auf etwas achtgeben, passen, merken, lauern, I) im allg.: virum, den M. belauern, auf den M. aufpassen, Plaut.: motus stellarum, Cic.: aquilae volatus, Plin ...
observāns , antis, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. observo), I) beobachtend, observantior aequi, Claud. IV. cons. Hon. 297: observantissimus omnium officiorum, Plin. ep. 7, 30, 1: observantissima lex suorum itinerum ...
observito , āvī, āre (Intens. v. observo), eifrig beobachten, traiectiones motusque stellarum, Cic. de div. 1, 2: omnia, Apul. de deo Socr. 19: easdem caerimonias, Massur. Sabin. fr. bei Gell. 10, 15, ...
observātē , Adv. (observo), beobachtend, observate curioseque, mit sorgfältiger Beobachtung, Gell. 2, 17 in.
observātio , ōnis, f. (observo), I) die Wahrnehmung, Beobachtung, siderum, Cic.: notitia sui corporis et obs., Cic.: caelestium observationum ratio, Val. Max.: observatio, quae res prodesse soleant (corpori) aut obesse, Cic.: observationes, testificationes, Cic ...
observātor , ōris, m. (observo), der Beobachter, malorum bonorumque nostrorum observator et custos, Sen.: Messala Latini sermonis observator diligentissimus, Sen. rhet.: nemo observator, nemo castigator assistet, Plin. pan.: catholicae legis observatores, ICt.
observātus , Abl. ū, m. (observo), die Beobachtung, Varro r.r. 2, 5, 3.
inobservāns , antis (in u. observo), unachtsam, Pallad. 1, 35, 12. – Adv. inobservanter , Ignat. epist. ad Trall. 6.
observābilis , e (observo), I) beobachtbar, bemerkbar, Sen. de ben. 4, 23, 1. Quint. 9, 1, 20: neutr. pl. subst., quae alia observabilia in finibus sunt, die üblichen Zeichen, Gromat. vet. 151, ...