ob-umbro , āvī, ātum, āre, beschatten, I) eig. u. übtr.: A) eig.: humum, Ov.: coma plurima umeros, ut lucus, obumbrat, Ov.: vitis, cuius palmite omnis Asia obumbraretur, Iustin.: m. Dat., sibi, ...
obumbrātio , ōnis, f. (obumbro), die Umschattung, Verdunkelung, Chalcid. Tim. 242 u. Eccl.: Plur., Chalcid. Tim. 109. – insbes., die verdunkelnde Einkleidung, Arnob. 5, 41.
obumbrātrīx , trīcis, f. (obumbro), die Beschatterin, beschattend, arbores templi obumbratrices scelerum, Tert. apol. 9.
obumbrāculum , ī, n. (obumbro), die Umschattung, Verdunkelung, Eccl.
obumbrāmentum , ī, n. (obumbro), die Überschattung, Verdunkelung, Eccl.