orbita , ae, f. (orbis), I) das ... ... der Kreislauf, die Bahn, lunaris illa orbita, die Mondbahn, Sen. nat. qu. 7, 10, 2: u. so orbita lunae, Auct. Aetnae 230.
lūnāris , e (luna), I) zum Monde gehörig, Mond-, sidus, Sen.: lumen, Macr.: cursus, des Mondes Lauf, Cic.: orbita, Mondbahn, Sen.: mensis, Vitr.: equi, Ov. – II) ...
ex-orbito , āvī, ātum, āre (ex u. orbita), I) intr. aus dem Gleise-, seitwärts springen, v. Zugtieren, Augustin. de civ. dei 22, 8, 16. p. 576, 10 D. 2 – dah. ...
orbitōsus , a, um (orbita), voller Wagengeleise, Verg. catal. 8, 17.
revolūbilis , e (revolvo), zurückwälz-, -rollbar, pondus (Steinlast), Ov. Ib. 189: orbita, Auson. egi. de nom. sept. dier. 12. p. 9 Schenkl: unda, zurückströmende, Sil. 15, 237. – Fatorum nulli revolubile ...
meo , āvi, ātum, āre, sich in einer bestimmten Bahn ... ... Cap. – v. Himmelskörpern, meantia sidera, Planeten, Ov.: lunaris illa orbita ceteraque supra lunam meantia (sidera), Sen.: siderum cursus in occasum meantium, Lact ...