ovīle , is, n., s. ovīlis.
ovīlis , e (ovis), zu den Schafen gehörig, Schaf-, ... ... ) adi.: grex, Schafherde, ICt.: stabulatio, Apul. – II) subst., ovile, is, n. (sc. stabulum), A) der Schafstall, ...
agnīle , is, n. (v. agnus, wie ovile v. ovis), der Lämmerstall, Gloss. ›agnile, ἀρνῶν ὁ τόπος‹.
circum-gemo , ere, rings umbrummen, ovile, v. Bären, Hor. epod. 16, 51.
in-custōdītus , a, um (in u. custodio), I) unbewacht, unverwahrt, ovile, Ov.: boves, Ov.: limina, Mart.: transitus (Plur.), Tac.: urbs, unbesetzt, Tac. – v. Pers., secreti et incustoditi ...
lupus , ī, m. (altind. v ka-ḥ, ... ... eun. 832; vgl. Cic. Phil. 3, 27; ebenso credere ovile lupo, Ov. art. am. 2, 363. – d) lupo agnum ...