orbis , is, m., jede Rundung, I) ... ... . efficere, Ov., einen Kreis machen: digitum iusto orbe terit anulus, paßt gerade an den Finger, Ov.: orbis saltatorius, Tanzreif, Cic.: orb ...
nūgāx , ācis (nugor), I) Possen-, Kurzweil treibend, die ... ... epist. 58, 6 extr. – II) unnütz, unbrauchbar, lapides, Past. Herm. 3, 9, 6 Palat. – / Archaist. Nbf. ...
1. scōpo , āvī, āre (2. scopa), mit dem ... ... Ven. Fort. vit. S. Radeg. 23: iussit eundem locum scopari, Herm. Past. 3, 9, 10 (cod. Palat.); vgl. Anecd. Helv. ...
sēmus , a, um (sem-is), halbvoll, halbleer, vasa, Past. Herm. 2, 12, 5 Palat. – übtr., halbvoll = nur bis zur Hälfte, nur halb, Boëth. inst. mus. 1, 16 extr.: opusculum ...
1. zeugma , atis, n. (ζεῦγμ ... ... ein Prädikat zu mehreren Subjekten konstruiert wird, das dem Sinne nach nur zu einem paßt, rein lat. ligatio od. annexio, Ps. Ascon. Cic. I ...
pallio , āre (pallium), mit einem Mantel bedecken, übtr. verbergen, palliare se volunt nomine pietatis et dealbare, Augustin. serm. 9 ... ... se tenacia palliat, versteckt sich hinter der Sp., Gregor. M. reg. past. 2, 9.
ab-lūdo , ere = ἀπᾴδειν, im Tone abweichen, poet. übtr., haec a te non multum abludit imago, paßt so ziemlich auf dich, Hor. sat. 2, 3, 320.
ūrnālis , e (urna), eine Urne (als Maß, ... ... bei Plin. 9, 93: scyphi, Petron. 52, 1: vas, Herm. Past. 1, 4, 1. – Plur. subst., ūrnālia, n., ...
dolātio , ōnis, f. (1. dolo), das Behauen, portae, Herm. past. 3, 9, 2: Plur., dolationes hominis, Hieron. epist. 78. mans. 32. p. 488 Vall.
scabrōsus , a, um (scaber), rauh, Prud. psych. 106: lapides, Herm. Past. 3. sim. 9, 8.
īnfrūnītē , Adv. (infrunitus), albern, einfältig, Herm. past. 3, 9, 2.
nocibilis , e (noceo), schädlich, Herm. Past. 2, 6, 1 Palat. u.a. Eccl.
repūgnātio , ōnis, f. (repugno), der Widerstand, Cael. Aur. de morb. chron. 3, 8, 144. Greg. reg. past. 13: Plur. b. Apul. de Plat. 1, 12. ...
sēmi-āridus , a, um, halbtrocken, virgae, Herm. Past. 3, 8, 1 u.a.
aequanimis , e (aequus u. animus), nachsichtig, Hermae Past. 2, 12, 1.
obtūrāmentum (optūrāmentum), ī, n. (obturo), der Stöpsel, ... ... ut repleto stagno excussis obturamentis erumpat torrens, Plin. 33, 75: obturamentum deponere, Past. Herm. 2, 11. Vgl. Gloss. III, 130, 13 obturamentum ...
dēteriōrātio , ōnis, f. (deterioro), die Verschlechterung, Ascon. Hor. carm. 3, 27, 53. Greg. M. past. 3, 23.
praeabundantia , ae, f., der Überfluß, census, Past. Herm. 2, 8 Palat.
2. tam , Adv. = tamen (vgl. Fest. 360 ... ... ). Fronto epist. ad Ver. 2, 1. p. 120, 7 N. Past. Herm. 2, 11 Palat. – Außerdem in tam-etsi, w ...
veto (altlat. voto), vetuī (votuī), vetitum (votitum), ... ... . vetavit, Pers. 5, 90. Serv. Verg. Aen. 2, 201. Past. Herm. 3, 9, 6 Pal., vetastis, Itala Luc. 11, 52 ...
Buchempfehlung
Der satirische Roman von Christoph Martin Wieland erscheint 1774 in Fortsetzung in der Zeitschrift »Der Teutsche Merkur«. Wielands Spott zielt auf die kleinbürgerliche Einfalt seiner Zeit. Den Text habe er in einer Stunde des Unmuts geschrieben »wie ich von meinem Mansardenfenster herab die ganze Welt voll Koth und Unrath erblickte und mich an ihr zu rächen entschloß.«
270 Seiten, 9.60 Euro