pecūliāris , e (peculium), I) zum Privateigentum-, zum Sondergute gehörig, a) = eigen, eigentümlich, Sonderguts-, oves, Plaut.: aedes, ICt.: servus, Suet. u. ICt. – b) = das Privateigentum-, das Sondergut betreffend, ...
pecūliārius , a, um = peculiaris, Pompon. dig. 15, 1, 4. § 5. Marcian. dig. 33, 8, 14. Ulp. dig. 44, 4, 4. § 34. Corp. inscr. Lat. 6, 8868.
pecūliāriter , Adv. (peculiaris), I) eigentümlich, als Eigentum, als Sondergut, ICt. – II) übtr., besonders, insbesondere, Quint. u.a.: Compar. peculiarius, Cassian. coenob. inst. 5, 4.
proprius , a, um ( aus *pro-p(a)trios, ... ... Ggstz. nostra, communis), Luccei. in Cic. ep. – m. peculiaris verb., Caesari proprium et peculiare sit clementiae insigne, quod etc., Plin.: ...
fēlīcitās , ātis, f. (felix), I) die Fruchtbarkeit ... ... glückliche Gedeihen, das Glück (Ggstz. miseriae), Domitiae familiae peculiaris quaedam f., Vell.: f. imperii, Vell.: rei publicae, Suet.: vocis, ...