protervus , a, um (protero), eig. »alles vor sich niedertretend«; dah. ... ... .: dictum aut factum, Cic.: frons, Hor.: meretrix protervior, Iustin. – / prōtervus gemessen bei Plaut. Bacch. 612; vgl. proterve a. E ...
protervē , Adv. (protervus), ohne Scham, a) im guten Sinne, ungescheut, dreist, keck, loqui, Plaut. Amph. 837. – b) im üblen Sinne, schamlos, frech, dreist, unverschämt, Ter. u. ...
protervio , īre (protervus), schamlos-, frech sein, Tert. de patient. 12. Ambros. de interp. Iob et David 3, 2. §. 5.
protervia , ae, f. (protervus) = protervitas, Auson. Mos. 172 u. perioch. Odyss. 22. Ambros. de off. 1, 43, 210 (wo pr. litium).
protervitās , ātis, f. (protervus), die Frechheit, Schamlosigkeit, Unverschämtheit, Ter., Cic. u.a.: im milderen Sinne, der Mutwille, die Neckerei, Schelmerei, grata, Hor. carm. 1, 19, 7.
proterviter , Adv. (protervus) = proterve, Enn. com. 2 R.
Āfrī , ōrum, m., die Bewohner von Afrika, bes. im ... ... dah. die Epitheta: furibundus et ruens, Sen.: creber procellis, Verg.: praeceps, protervus, Hor.: auster, qui per biduum flaverat, in Africum se vertit, Caes.: ...