pyra , ae, f. (πυρά), I) der ... ... b. Afr. u.a. – II) als nom. propr., Pyra , ae, f., ein Ort auf dem Berge Öta, wo Herkules sich ...
rogus , ī, m. ( von rego), das Aufgerichtete, der Scheiterhaufen (als Holzstoß, während das griech. pyra = der Sch. als Brandstätte), rogum exstruere, Cic. u.a.: ...
pirum , ī, n., die Birne, Varro ... ... u. Plin.: piris vesci, Hor.: spätlat. auch pyrum, wie pyra, quae Crustumina vocant, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 37, ...