rēgnātor , ōris, m. (regno), der König, Herrscher, Gebieter, Olympi, v. Jupiter, Verg.: aquarum, v. Neptun, Colum. poët.: so auch deûm, Verg.: Asiae, Verg.: totius orbis, Ruf. Fest.: lyricae cohortis ...
lyricus , a, um (λυρικός), ... ... Hor.: so auch poëta, Porphyr. Hor.: senex, Anakreon, Ov.: regnator lyricae cohortis, Pindar, Stat. – subst., a) lyricus, ī ...
rēgnātrīx , trīcis, f. (Femin. zu regnator), attrib., herrschend, Herrscher-, domus, Tac. ann. 1, 4. – übtr., regn. fides, Poëta in Nov. collect ed. Mai. 5, 170.
au-fero , abstulī, ablātum, auferre (au, altind. áva ... ... prope exsanguem, Liv.: inter manus e convivio tamquam e proelio auferri, Cic.: deûm regnator nocte caecā caelum e conspectu abstulit, Acc. fr.: u. auferre se ...