re-percutio , cussī, cussum, ere, I) zurückschlagen, zurückstoßen, -treiben, -schleudern, -schnellen, zurückprallen machen, A) eig.: homo repercussus, Val. Max.: discus repercussus in aëra, Ov.: an ut flumina quae in mare deferuntur adversantibus ventis obvioque ...
repercussio , ōnis, f. (repercutio), das Zurückschlagen, Zurückprallen, minoris (lapidis), Augustin. de quant. anim. 22, 37: vicinorum siderum, Rückschein, Widerschein, Sen. nat. qu. 7, 19, 1: rep. splendoris solis in nubibus, ...
repercussus , ūs, m. (repercutio), das Zurückprallen, solis, Sen. u.a.: maris, Gegendruck, Plin. ep.: galearum, Widerschein, Flor.: quo plenior et gravior vox repercussu (durch den Widerhall) intumescat, Tac. – ...
ir-repercussus , a, um (in u. repercutio), nicht zurückgeschlagen, übtr., unwiderlegt, Tert. apol. 16. Iulian. bei Augustin. op. imperf. c. Iul. 2, 98.
repercussibilis , e (repercutio), was zurückgeschlagen werden-, zurückprallen kann, Cael. Aur. de morb. chron. 1, 1, 45 u. 3, 6, 88.