rhētoricus , a, um (ῥητορικός), ... ... Gell.: libri rhetorici, Lehrbücher der Redekunst, Cic.: auch subst. bl. rhētoricus, ī, m. (sc. liber), Quint. 3, 5, 14, ...
rhētorico , āvī, āre, u. rhētoricor , ārī (rhetoricus), auf rhetorische Art sprechen, Form -o, Nov. com. 5 (wo synkop. Perf. rhetoricasti): Form -or, Tert. de res. carn. 5. Hieron. ...
rhētorica , ae, f. u. rhētoricē , ēs, f., s. rhētoricus.
rhētoricē , Adv. (rhetoricus), rednerisch, mit rednerischem Schmucke, wortreich, Cic. Brut. 43 u.a.
syllogismus (synlogismus), ī, m. (συλλογισμός), der förmliche Vernunftschluß, der Syllogismus, Sen. u.a.: rhetoricus = enthymema, Quint.
artifex , ficis, c. (ars u. facio), der ... ... 15: artifex signarius, Bildhauer, Corp. inscr. Lat. 6, 9896: artifex rhetoricus, Gell. 17, 5, 9. – m. Genet. subst., omnis ...
magister , trī, m. (Stamm mag-, wov. auch ... ... ), α) übh.: artium, Cic.: artium liberalium, Augustin.: coquinae, Isid.: rhetoricus, Amm.: religionis, Cic.: virtutis, Cic.: m. Dat., docendis publice ...