rīdiculus , a, um (rideo), Lachen erregend, lächerlich, ... ... , Quint. – poet ridiculus m. folg. Infin., (Porcius) ridiculus totas simul absorbere placentas, ... ... Ter. Andr. 474 u. 712. – B) subst., a) rīdiculus, ī, m., α) ...
rīdiculē , Adv. (ridiculus), lächerlich, I) im guten Sinne, spaßhaft, scherzhaft, possierlich, Cic. u.a.: naturis aliorum irridendis, ipsorum ridicule indicandis risus moventur, indem man seinen eigenen Charakter mit scherzhafter Naivität verrät, Cic. ...
rīdiclus , s. rīdiculus.
rīdiculōsus , a, um (ridiculus), spaßhaft, possierlich, res, Hieron.: negotia, Arnob.: carmen, Schol. Pers. – Plaut. Stich. 389 jetzt ridiculissimos.
ir-rīdiculum (inrīdiculum), ī, n. (v. irrideo, wie ridiculus v. rideo), das Gespött, irridiculo haberi ab alqo, Plaut. Poen. 1183.
rīdiculāris , is, m. (ridiculus), der Possenreißer, Plur. bei Isid. orig. 8, 7. no. 7.
rīdiculārius , a, um (ridiculus), lächerlich, verba, Fronto ep. ad M. Caes. 4, 3. p. 62, 23 N. – subst., a) rīdiculāria, iōrum, n., Possen, Plaut. asin. 330; trin. 66; ...
per-rīdiculus , a, um, sehr lächerlich, Cic. de or. 2, 77. Val. Max. 9, 12, 8. Mart. 7, 75, 2.
mōns , montis, m. (Wz. *men, zu ... ... montis, Curt.: praeruptos conscendere montes, Catull. – Sprichw., parturiunt montes, nascetur ridiculus mus, v. großen Versprechungen bei geringer Leistung, Hor. de art poët ...
oppidō , Adv. ( altindisch ā padād, von Grund aus; ... ... servirent praeterquam opp. pauci, äußerst wenige, Cic. ep.: mimus vetus opp. ridiculus, Cic.: opp. adulescens sacerdos lectus, Liv.: opp. perquam pauci, Auct. ...
quam-vīs , Adv. u. Coni., wie du willst ... ... gar sehr, α) bei Adii.: qu. humanus, Varro: qu. ridiculus, Plaut.: qu. longi sermones, wer weiß wie lange R., Plaut.: ...
parturio , īvi, īre (Desider. v. pario), I) ... ... parturiens, Phaedr. 1, 19, 3. – Sprichw., parturiunt montes, nascetur ridiculus mus, von denen, die große Erwartungen erregen, am Ende aber wenig zustande ...