rūmino , āre, u. rūminor , ārī (rumen), ... ... I) eig. (Form rumino): 1) im allg.: a) intr.: α) v. ... ... illo carmine, Gell. 19, 7, 2. – β) Form rumino: dum carmina tua ruminas, ...
rūmo , āre = rumino, nach Fest. 270 (a), 28.
coquino , āvī, ātum, āre ( von coquo, wie rumino von rumo), kochen, absol., Plaut. aul. 408; Pseud. 853. – tr., Plaut. Pseud. 875; vgl. Sauppe Quaest. Plaut. p. 10 sqq. ...
rūminātio , ōnis, f. (rumino), das Wiederkäuen, I) eig. u. übtr.: a) eig., Plin. 11, 201. Serv. Verg. ecl. 6, 54. – b) übtr., die Verdoppelung, Wiederholung, corticis ...
rūminātor , ōris, m. (rumino), der Wiederkäuer, wiederkäuend, Arnob. 7, 24 u.a. spät. Eccl.