scaenicus , a, um (σκηνικός), I) ... ... das Schauspiel, Amm. 28, 1, 4. – B) subst.: a) scaenicus, ī, m., der Schauspieler, Val. Max., Quint. ...
scaenicē , Adv. (scaenicus), wie auf der Bühne, cum aliqua velut sc. fiunt, wenn etwas wie auf der Bühne vorgeht, Quint. 6, 1, 38.
scēnicus , s. scaenicus.
poēta , ae, m. (ποιήτης ... ... Nävius), Plaut.: Anacreon, lyricus p., Porphyr.: p. epigrammaticus, Spart.: p. scaenicus, Varro LL.: p. comicus, tragicus, Cic.: tragoediarum p., Gell.: satiricus ...
artifex , ficis, c. (ars u. facio), der ... ... Suet. Ner. 49, 1. Tert. de spect. 5 (vollst. artifex scaenicus, s. unten): v. Redner u. Rhetoriker, Cic. Quinct. 77 ...
1. thymelē , ēs, f. u. latinis. thymela ... ... Ulp. dig. 3, 2, 4 in. – b) später für scaenicus übh., theatralisch, Theater-, choragium, Apul. apol. 13: ...
imperātor , ōris, m. (impero), jeder Befehlshaber, Vorgesetzte ... ... dann absol. = röm. Kaiser, Suet. u. Plin.: scaenicus (auf der Bühne auftretender), von Nero, Plin. pan. – / ...
imāginārius , a, um (imago), I) zum Bilde gehörig, ... ... von Titular-Soldaten, Suet.: paupertas, Sen.: venditio, ICt.: ille imag. et scaenicus rex, jener Schein-u. Theaterkönig, Flor.