secta , ae, f. (sequor), die Folge = ... ... Cic.: Stoici et Epicuri sectam secuti, Quint.: Stoicorum secta, Tac.: Stoica secta, Sen. u.a.: Peripatetica secta, Colum.: Academica secta, Lact. – 3) juristische Schule ...
abiēs , etis, f. I) die Tanne, ... ... .), alta, Enn.: tenera, Varr. fr.: arbores abietis, Tannenstämme, Liv.: secta abies, tannene Balken, Bretter usw., Verg.: Plur., Liv.: ...
... schola, Cic.: libelli, Hor.: secta, Sen. u. Hieron.: philosophus, Schol. Iuven.: philosophi, Vulg ... ... Cic. u.a. – b) Stōica, ae, f. (sc. secta), die stoische Sekte, Porphyr. Hor. ep. 1, ...
haeresis , eos, Akk. im, Abl. ī, ... ... Dogma, die Schule eines Philosophen usw., rein lat. secta, Cic. u.a.: nova, Varro fr.: Menippea, Varro fr.: ...
per-ārēsco , āruī, ere, recht trocken werden, ... ... 11, 3, 58 u. 12, 5, 4: si vero trunci pars secta solis afflatu peraruit, Colum. 4, 24, 5.
... ōrum, n., operierte Teile des Körpers, secta recentia, Plin. 21, 126. – c) zerlegen, vorschneiden, ... ... Verg.: diversae viae secari coeperunt, verschiedene Richtungen wurden eingeschlagen, Quint.: via secta, Lucr.: arcum, machen, Verg. – II) ... ... teilen, causas in plura genera, Cic.: secta bipartito mens, der entzweite Geist, Ov. – ...
unde , Adv. (urspr. cunde), von wo her, ... ... sit infamis, discite, Ov. – m. Genet., occipiunt sciscitari, unde natalium secta cuia proveniret, Apul. met. 5, 15. – B) unde unde = ...
exta , ōrum, n. (viell. aus *exsecta von ... ... (darbringen, opfern), Ov.: u. so exta deo dare, Ov.: secta fumosis exta dare focis, Ov.: quod exta perperam dederat (verkehrt verabreicht hatte ...
dē-vius , a, um (de u. via), ... ... 6, 44. – od. von einer Lehre, noster Plato nihil ab hac secta vel paululum devius, Apul. flor. 15 extr. p. 19, 17 Kr ...
con-vinco , vīcī, victum, ere, gleichs. ersiegen, d. ... ... aliquem convincere, Cic. de fin. 1, 13: Aristonis iam fracta et convicta secta, Cic. de legg. 1, 38. – b) einer Schuld (vor ...
dis-curro , currī u. cucurrī, cursum, ere, I) ... ... discurrit in ora, Verg. georg. 4, 292: übtr., v. Abstr., secta bipertito cum mens discurrit utroque, nach beiden Seiten sich wendet, Ov. ...
bipartio u. bipertio (īvī), ītum, īre ( ... ... collocare insidias b. in silvis, Caes.: equitatum in Syriam ducere b., Cic.: secta b. cum mens discurrit utroque, Ov.: b. esse u. b. ...
... dah. auch Epicūreios , on), epikurëisch, Patro, Cic.: secta, Suet.: medicamenta doloris, vom Vergnügen, Cic. – subst., a) Epicūrēa, ae, f. (sc. secta), die epikurëische Sekte (Schule), Porphyr. Hor. ep. ...
Hērāclītus , ī, m. (Ἡράκλει ... ... φιλία), Cic. de div. 2, 133; de fin. 2, 15: Heracliti secta, Apul. de dogm. Plat. 1, 2. – II) Heraclitus Tyrius, ...
Peripatēticus , a, um (περιπατ ... ... 945;τῶν] vortrug) gehörig, peripatetisch, philosophi, Cic.: secta, Colum. u. Augustin.: disciplina, philosophia, Gell. – subst. ...