sōna , s. zōna.
zōnārius , a, um (zona), zum Gürtel gehörig, Gürtel-, ... ... Cic. Flacc. 17. – 2) sonārius geschr. (Demin. zu sona = zona), das Gürtelchen, Nov. com. 34; vgl ...
sēmisōnārius , iī (semi u. sona = zona), der Verfertiger der Halbgürtel (semicinctia), Plaut. aul. 516 Goetz.
zōna , ae, f. (ζώνη), der Gürtel, I) eig.: a) der Keuschheitsgürtel der Frauen, Ov.: zonam solvere, Catull.: ... ... ), Lucan. 9, 314. – / Ritschl schreibt Plaut. merc. 925 sona.