subtīlitās , ātis, f. (subtilis), die Feinheit, Dünnheit, Zartheit ... ... des Ausdrucks, die natürliche Einfachheit, Naivetät, orationis, Cic.: tuorum scriptorum subtilitas et elegantia, Cic.: subtilitatem Lysias habuit, Cic.: ea subtilitas, quam Atticam appellant, Cic.
imitābilis , e (imitor), I) nachahmbar, v. Pers., Plin. ep. u. Quint.: v. Lebl., orationis subtilitas, Cic.: exemplar vitiis im., Hor.: ea, quae in oratore maxima sunt, ...
Plato (nachaugust. Platōn), ōnis, m. (Πλά ... ... 945;τωνικός), platonisch, ideae, Sen.: subtilitas, Plin. ep.: philosophus, ein Platoniker, Gell.: homo, übtr. ...
af-fecto (ad-fecto), āvi, ātum, āre (afficio), ... ... , um, v. der Rede usw., gekünstelt, gesucht, erheuchelt, subtilitas affectata, Quint.: affectata aliis castitas, tibi ingenita atque innata, Plin. pan. ...
2. dis-sero , seruī, sertum, ere, auseinander reihen ... ... Curt.: hoc modo, Sall.: absol., in disserendo mira explicatio, Cic.: disserendi subtilitas, Cic.: acumen disserendi, scharfsinnige Erörterung, Quint.
1. mōrōsus , a, um (mos), voll besonderer Sitten, ... ... , Plin.: u. so aesculus minus morosa nasci, Plin.: m. fingendi subtilitas, Plin.: orationis elegantia neque morosa neque anxia (peinigende), Gell.: lex ...
dīligēns , entis, PAdi. m. Compar. u. Superl ... ... assidua ac dil. scriptura, Cic.: dil. cura, Quint.: industria, Phaedr.: diligentior subtilitas, Plin. – II) insbes., in bezug auf Vermögen, Hauswesen, ...