superficiēs , ēī, f. (super u. facies), der obere Teil einer Sache, das Oberteil, die Oberfläche, I) im allg.: aquae, Colum.: testudinum, der obere Teil der Schale, die Oberschale ...
tīgnum , ī, n. (tego), I) das zum Bauen ... ... Stück Bauholz, der Balken, capita tignorum extrema, Caes.: superficies tignaque, Liv.: tigna ambusta, Liv.: cava, Fahrzeuge, Prop.: tignum ...
rubēns , entis, PAdi. (v. rubeo), rot, ... ... der rotprangende (von roten u. anderen prangenden Blumen), der bunte, Verg.: superficies locustarum rubentior, Plin. – II) insbef.: a) errötend, schamrot ...
globōsus , a, am (globus), kugelförmig, kugelrund, mundus, terra, Cic.: stellae gl. et rotundae, Cic.: saxum, Liv.: aquae superficies, gekrümmte, Chalcid. Tim. 62.
1. epiphanīa , ae, f. (επιφάνεια), die Oberfläche, rein lat. superficies, Eulog. in somn. Scip. p. 406, 26 Orelli.
superficium , iī, n. = superficies, Iavolen. dig. 31, 1, 39. Interpr. Iren. 2, 14, 2. Menol. Vall. Febr. im Corp. inscr. Lat. 1 2 . p. 280; Menol. Colot. Febr. im Corp. ...
superficiālis , e (superficies), zur Oberfläche gehörig, I) eig., den Flächenraum bezeichnend, numerus, Isid. orig. 3, 7, 4. Cassiod. arithm. p. 555 (b) Garet. – II) übtr., oberflächlich, ungenau, ...
superficiārius , a, um (superficies), auf erpachtetem Grunde stehend, im Erbpacht besessen, Erbpacht-, aedes, praedia, ICt.: übtr., mathematice, ut ita dicam, superficiaria est, in alieno aedificat, Sen. ep. 88, 28. – subst., superficiārius, ...