suspicor , ātus sum, ārī ( zu suspicio, ere), ... ... einbilden, spem insperatam date mihi, quam suspicor, Plaut.: nisi me animus fallit, hic profecto est anulus, quem suspicor, Ter.: in quo neque figuram divinam neque sensum quisquam suspicari ... ... esse librum meum suspicabar, Cic.: quod valde suspicor fore, Cic.: ille potuit ex loco tumuli suspicari non ...
suspico , āre = suspicor, Plaut. Cas. 394.
alūcinor ( älter halūcinor ), ātus sum, āri (verwandt ... ... , träumen, faseln, a) übh.: pastor alucinans, Col.: ego tamen suspicor, hunc, ut solet, alucinari, Cic.: tamquam illud indicium esset vagi animi ...
suspicāx , ācis (suspicor), I) argwöhnisch, Nep. u.a.: in rumore suspicax, Ps. Quint. decl.: silentium, Tac. ann. 3, 11: Compar., ut per haec suspicacioribus fidem facias, schwereren Verdacht bestätigt, Apul. apol. 98. ...
suspicābilis , e (suspicor), auf Vermutungen (Hypothesen) beruhend, ars, v. der Arzneikunst, Arnob. 1, 48: silva, Chalcid. Tim. 347.