suspīrium , iī, n. (suspiro), I) das tiefe Atemholen, 1) der Seufzer, das Ächzen, Cic. ... ... . 4. – Nbf. suspirius, Veget. mul. 1, 4 (hunc suspirium vocant).
ē-maneo , mānsī, mānsum, ēre, I) herausbleiben, ... ... dig. 49, 16, 3. § 4. – b) v. Lebl.: suspirium illud intervalla maiora fecit et retardatum est ac emansit (blieb ganz aus), ...
suspīriōsus , a, um (suspirium), tief Atem holend, ächzend, keuchend, a) v. Menschen, gew. Plur. subst., suspiriosi, Plin. 20, 9 u. Gargil. Mart. de pomis § 2: dispnoici, quos anhelosos dicere poterimus sive ...
peto , īvī u. iī, ītum, ere (altind. ... ... Plin.: murram ad Troglodytas, Plin. – b) holen = heraufholen, suspirium alte, Plaut.: gemitus alto de corde, Ov.: latere imo spiritum, Hor. ...
traho , trāxī, tractum, ere (vielleicht aus *dhragho zu ... ... vocem imo a pectore, Verg.: suspiria penitus, Ov.: gemitus, Val. Flacc.: suspirium extremum, Phaedr. – 2) bildl.: voce traham purā, ich enthülle ...