ūlva , ae, f., Sumpfgras, Kolbenschilf (nach Voß Verg. georg. 3, 175), Scriptt. r.r., Verg. u.a.
buda , ae, f., in der Vulgärspr. = ulva, Schilfgras, Anthol. Lat. 95, 2 (1119, 2). Augustin. ep. 88, 6. Donat. ad Verg. Aen. 2, 135.
arundo (harundo), dinis, f., das Rohr im allg. (während canna = das kleine Rohr, das Schilf, ulva = das Kolbenschilf), I) eig.: arundinis Italiae usus ad vineas ...
ūlvōsus , a, um (ulva), reich an Schilfgras, Sidon. epist. 1, 5, 4; carm. 7, 324.
lacūna , ae, f. (eig. lacuina v. lacus ... ... Auson. epist. 3, 11. p. 159 Schenkl: cultor stagnorum, lucius, obscuras ulvā caenoque lacunas obsidet, Auson. Mosell. 122: siccare lacunis (Teiche) ac ...
1. glaucus , a, um (γλαυκός), bläulich, grünlich, blaugrün, blaßblau, lichtgrau, graublau, equus, Blauschimmel, ... ... v. Pflanzen, pampinus, Acc. fr.: salix, Verg. u. Avian.: ulva, Verg.
prō-cumbo , cubuī, cubitum, ere, sich vorwärts legen, ... ... eig., v. leb. Wesen: procumbit humi bos, Verg.: bucula procumbit in ulva, Verg.: cum vellet terrā procumbere, Ov.: terrae procubuit, Ov.: alces procumbunt ...