vēnor , ātus sum, ārī (vielleicht zu altind. veti ... ... vacat nec libet, Plin. ep.: venor pedes (zu Fuß), Curt.: noctu venatum ire, Liv. ... ... Netz zu ziehen suchen, Phaedr.: viduas avaras, Hor . – / venor passiv, Enn. fr. scen. ...
vēnātio , ōnis, f. (venor), I) das Jagen, die Jagd, 1) eig.: aucupium atque venatio, Cic.: venationum (Jagdausflüge) voluptates, Iustin.: illud silentium, quod venationi datur, Plin. ep.: Suebi multum sunt ...
vēnātus , ūs, m. (venor), I) das Jagen, die Jagd, labor in venatu, Cic.: murium ven., Plin.: primi elephantorum venatus, Plin.: meis venatibus dona auxi, Verg.: nympha non venatibus apta, Ov.: ...
vēnātor , ōris, m. (venor), I) der Jäger, Cic. u.a.: cervorum aprorumque venatores, Veget. mil. 1, 7 in. – attrib. = jagend, Jagd-, canis, Verg.: equus, Stat. – bildl ...
vēnātūra , ae, f. (venor), die Jagd, bildl., oculis venaturam facere (= spähen), atque aucupium auribus (= horchen), Plaut. mil. 990.
per-vēnor , ārī (parag. ārier), durchjagen, übtr. = durchrennen, defessus sum urbem totam pervenarier, Plaut. merc. 818 Goetz.
vēnābulum , ī, n. (venor), I) eig.: das Fangeisen, der Jagdspieß, die Schweinsfeder, Cic., Verg. u.a.: aprum venabulo excipere, Quint.: aprum venabulo percutere, Cic.: praeclaram bestiam venabulo transverberare, ...
vēnātrīcius , a, um (venor), zur Jagd geeignet, Jagd-, calceamentum, Jagdstiefel, Schol. Bern. Verg. ecl. 7, 32.