vindicātio , ōnis, f. (vindico), I) als jurist. t.t., Anspruchsrecht, Zueignungsrecht, dah. auch die Eigentumsklage, intestatorum civium v. bonorum, Trai. in Plin. ep. 10, 84 (88): bonorum v. intestatorum ...
vindicium , iī, n. (vindex) = vindicatio no. II, Corp. inscr. Lat. 14, 2934. Vgl. Gloss. II, 289, 29 εκδίκησις, vindicium.