intextio , ōnis, f. (intexo), das Einweben, Einfügen, verborum, Ambros. in Luc. 10, 23. § 118.
per-lateo , uī, ēre, immer verborgen bleiben, Ov. art. am. 3, 416.
abditūdo , dinis, f. (abdo), die Verborgenheit, Virg. gramm. 83, 4 H.
simulātio , ōnis, f. (simulo), der angenommene Schein ... ... veritas, Cic. de off. 3, 74), I) übh.: ista vestra verbosa simulatio prudentiae, Scheinklugheit, Cic.: fallax imitatio simulatioque virtutis, Cic.: simulatione ...
discordia , ae, f. (discors), I) ... ... übh., Komik., Cic. u.a.: animi, Inkonsequenz, Sen.: verborum novorum ac veterum, Varro LL.: haec discordia non rerum, sed verborum, Cic.: disc. concors, Manil. 1, 142: malum discordiae, der ...
... contexere, Cic.: si quando risus coniuncte re verboque moveatur, durch Beides zusammen, durch die Sache und durch den Ausdruck, ... ... simpliciter, an und für sich, unbedingt, kategorisch), zB. videre rationem verborom, Cic. de or. 3, 149: efferre alqd, Cic. de ...
... Compar. (v. abstrudo), wohl verborgen, versteckt, a) v. Lebl.: flumen, Acc. fr.: ... ... Cic.: dah. neutr. subst., in abstruso situm esse, im Verborgenen liegen (v. einer Ware), Plaut. Poen. 342: übtr., ...
dīstīnctē , Adv. m. Compar. (distinctus), gehörig gesondert ... ... Cic.: dist. dicere, Cic.: neque distincte neque distribute scribere, Cic.: ut verborum istorum iunctio varie distincte considat, sich mit mannigfaltiger Abwechselung schließe, Cic.: ...
fīgmentum , ī, n. (fingo), I) die Bildung ... ... bloße Statue, Amm.: figmenta somniorum, Traumbilder od. -gestalten, Apul.: figmenta verborum nova, Gell. – II) etw. Erdichtetes, eine ...
contextio , ōnis, f. (contexo), I) die Zusammenfügung ... ... (Ggstz. resolutio), Macr. somn. Scip. 1, 5. § 18: verborum ipsa c., Augustin. in euang. Ioann. tract. 89, 1: c. ...
immūtātio , ōnis, f. (immuto), I) die Veränderung, die Vertauschung in der Rede, ordinis, Cic.: verborum, Cic.: faciebat barbarismos immutatione, cum c pro g uteretur, Quint. – ...
impositio , ōnis, f. (impono), I) das Auflegen ... ... übtr., als gramm. t. t. = die Beilegung, verborum, vocabulorum, Grund-, Stammbenennungen (von Wörtern, die nicht abgeleitet sind), Varro ...
cōpulātio , ōnis, f. (copulo), die Verknüpfung, Verkettung ... ... Cic. – als rhet. t. t., c. vocum, Quint.: syllabarum, verborum inter se, Quint. – b) leb. Wesen: primi congressus copulationesque, ...
in-efficāx , cācis, unfähig, etw. hervorzubringen, vox ineff. verborum, Sen. de ira 1, 3, 7. – dah. unwirksam, schwach, ratio, Sen.: furoris exitus, Ambros.: genus animalium ineff. bello est, ...
imperītia , ae, f. (imperitus), die Unerfahrenheit, Unwissenheit ... ... hostium, Sall.: iuvenum, Tac.: m. obj. Genet., rerum, Sen.: verborum, Gell.: inveniendi quid quaeque res exigat, Sen. – Plur., grammaticus ...
granditās , ātis, f. (grandis), I) die Höhe ... ... Erhabenheit, Feierlichkeit im Ausdrucke, das Erhabene, Feierliche, verborum, Cic. Brut. 121: als Eigenschaft eines Schriftstellers, Plin. ep. ...
audāculus , a, um (Demin. v. audax, s. ... ... gar kühn, homo Cappadox valde audaculus, Petr. 63, 5: aud. reprehensor verborum, Gell. 5, 21, 4: rabula, Sulp. Apoll. b. ...
1. retractus , a, um, PAdi. (v. retraho), gleichs. zurückgezogen, entfernt, verborgen, versteckt, retractior a mari murus, Liv.: sinus, maris introrsus retractus, Liv.: retracti introrsus oculi, tiefliegende Augen, Sen.: retractius cubiculum, Plin ...
abscōnsus , a, um, Partic. v. abscondo, w. ... ... math. 3, 8, 12. – neutr. subst., in absconso, im Verborgenen, Augustin. de civ. dei 18, 32.
in-clēmēns , mentis, unglimpflich, schonungslos, unerbittlich streng, non senatus inclementior fuit, quam vos universi, Cic.: dictator, Liv.: inclementiori verbo appellare, Liv.: aulae Siculae inclementissimus incubator, Macr.
Buchempfehlung
Pan Tadeusz erzählt die Geschichte des Dorfes Soplicowo im 1811 zwischen Russland, Preußen und Österreich geteilten Polen. Im Streit um ein Schloß verfeinden sich zwei Adelsgeschlechter und Pan Tadeusz verliebt sich in Zosia. Das Nationalepos von Pan Tadeusz ist Pflichtlektüre in Polens Schulen und gilt nach der Bibel noch heute als meistgelesenes Buch.
266 Seiten, 14.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1804 und 1815 ist Heidelberg das intellektuelle Zentrum einer Bewegung, die sich von dort aus in der Welt verbreitet. Individuelles Erleben von Idylle und Harmonie, die Innerlichkeit der Seele sind die zentralen Themen der Hochromantik als Gegenbewegung zur von der Antike inspirierten Klassik und der vernunftgetriebenen Aufklärung. Acht der ganz großen Erzählungen der Hochromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe zusammengestellt.
390 Seiten, 19.80 Euro