1. cōgnōmino , āvī, ātum, āre (cognomen), mit einem ... ... Iustin. 7, 1, 1: legio Pia Fidelis Constans cognominata est, Inscr.: postea Divites cognominati, Plin. 33, 133: Seleucia cognominata Babylonia, Plin. 6, 212. ...
cēnāculum , ī, n. (ceno), das gew. im obern ... ... , Varr. fr.: cenaculum super aedes datum est, Liv.: mutat cenacula, Hor.: diviso inter se cenaculo habitare (v. mehreren), ICt.: uxorem et liberos meritorio ...
conditrīx , trīcis, f. (Femin, zu 2. conditor), ... ... 6: paupertas omnium civitatum c., Apul. apol. 18: c. ac moderatrix temporum divina providentia, Augustin. de ver. rel. 22. § 43. – II) ...
Carneadēs , is, Akk. em u. ēn, m. (Καρνεάδης), ein Philosoph aus ... ... u. Carneadīus , a, um, karneadisch, des Karneades, divisio, Cic.: sententia, Cic.
concrētio , ōnis, f. (concresco), I) abstr.: a) ... ... in Luc. 7. § 77. – b) die Verdichtung, individuorum corporum, Cic. de nat. deor. 1, 71: prava corporis, Firm. ...
ēleganter , Adv. m. Compar. u. Superl. ( ... ... dicere, Cic.: scribere, Cic.: Latine loqui el. od. elegantissime, Cic.: dividere, Cic.: hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit, Cic.
disciplīna , ae, f. (discipulus), die Schule, ... ... Plaut. – m. subj. Genet., disc. magorum, Cic.: furis atque divisoris, Cic.: caelestium praeceptorum, Vell.: parentum, Iustin. – pueritiae disciplinae, Unterrichtszweige ...
cōn-senēsco , senuī, ere, ergreisen, vergreisen, I) ergreisen = ins Greisenalter (ins hohe Alter) gelangen, ... ... aut novis legibus esse sublatas, Cic.: noster Magnus, cuius cognomen unā cum Crassi Divitis cognomine consenescit, Cic.
cōnspicuus , a, um (conspicio), in die Augen fallend, ... ... .: ut luna suis illustrem et conspicuum praeberet hostem, Frontin.: Romanis conspicuum eum novitas divitiaeque faciebant, Liv. – m. Abl. (wodurch?), conspicuus formā ...
caerimōnia (caeremōnia), spätlat. cēremōnia, ae, f., die ... ... des Kultus, Heiligtümer Tac. hist. 1, 43: baiuli divinarum caeremoniarum (Heiligenbilder), Firm. math. 3, 9, 9 Kr. u ...
columnātus , a, um (columna), durch Säulen (Pfeiler) getragen ... ... Corp. inscr. Lat. 8, 23208: wehmütig scherzh., os columnatum poetae esse indaudivi barbaro, habe (in Kummer u. Leid) das Kinn mit dem Arm ...
circum-fundo , fūdī, fūsum, ere, I) etw. ... ... circumfusā nube, Eccl. (s. Bünem. Lact. 4, 21, 1): divino quondam circumfuso igni, Liv.: vis circumfusi aëris, Mela: habere mel circumfusum, ...
concursātio , ōnis, f. (concurso), das Hin- und ... ... huius lacrimas et concursationes proferam, Cic. II. Verr. 1, 75: concursationes ad divitias euntium, Sen. ep. 17, 9. – β) das Umherreisen ...
falsiloquus (falsilocus), a, um (falsus u. loquor), ... ... nicht lügest, Plaut. capt. 264. – b) v. Lebl.: pagina divini libri, Prud. apoth. 107: vanitas, Cl. Mam. de anim. 3 ...
contrōversia , ae, f. (controversus), I) die entgegengesetzte ... ... conficere, Cic.: hunc... sine c. vicimus, ohne W., unzweifelhaft, Cic.: audivi sine c. magnos oratores, Cic.: so auch sine ulla c. fundum ...
contubernium , iī, n. (con u. taberna), I) ... ... 4. – β) im Bilde, v. Abstr., adeo felicitatis et moderationis dividuum contubernium est, so selten wohnen G. u. M. unter einem ...
commentārius , ī, m. (sc. liber, was b. ... ... .: commentarius rerum urbanarum, Stadtchronik, Sulpic. in Cic. ep.: et divisio et commentarii (Flurbuch), Gromat. vet.: in commentarium (sein Heft) ...
dēlēnīmentum , ī, n. (delenio), das Linderungsmittel, Besänftigungsmittel ... ... Amm.: ea delenimenta, quae mulcendis volgi auribus comparant, Fronto: delenimentum animis Bolani agri divisionem obici, Liv.: delenimentis curarum ac periculorum carendum esse, Tac.: quibus delenimentis potest ...
con-cale-facio (concalfacio), fēcī, ere, durch und durch ... ... 11: quemadmodum stans iumentum concalfieri exercerique posset, Nep. Eum. 5, 4: illam individuorum corporum levium et rotundorum... concursionem, quam tamen Democritus concalefactam (wärmehaltig) et ...
familiāritās , ātis, f. (familiaris), I) der vertraute ... ... die Vertrautheit mit usw., factā quādam familiaritate cum ipsa lingua divinarum scripturarum, Augustin. de doctr. christ. 2, 9, 14. – III) ...
Buchempfehlung
Die keusche Olympia wendet sich ab von dem allzu ungestümen jungen Spanier Cardenio, der wiederum tröstet sich mit der leichter zu habenden Celinde, nachdem er ihren Liebhaber aus dem Wege räumt. Doch erträgt er nicht, dass Olympia auf Lysanders Werben eingeht und beschließt, sich an ihm zu rächen. Verhängnisvoll und leidenschaftlich kommt alles ganz anders. Ungewöhnlich für die Zeit läßt Gryphius Figuren niederen Standes auftreten und bedient sich einer eher volkstümlichen Sprache. »Cardenio und Celinde« sind in diesem Sinne Vorläufer des »bürgerlichen Trauerspiels«.
68 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Romantik! Das ist auch – aber eben nicht nur – eine Epoche. Wenn wir heute etwas romantisch finden oder nennen, schwingt darin die Sehnsucht und die Leidenschaft der jungen Autoren, die seit dem Ausklang des 18. Jahrhundert ihre Gefühlswelt gegen die von der Aufklärung geforderte Vernunft verteidigt haben. So sind vor 200 Jahren wundervolle Erzählungen entstanden. Sie handeln von der Suche nach einer verlorengegangenen Welt des Wunderbaren, sind melancholisch oder mythisch oder märchenhaft, jedenfalls aber romantisch - damals wie heute. Michael Holzinger hat für den zweiten Band eine weitere Sammlung von zehn romantischen Meistererzählungen zusammengestellt.
428 Seiten, 16.80 Euro