carīnātus , a, um (carina), kielförmig, concha acatii, Plin.: pectus hominis, Plin.
... fragor), I) die Abstimmung der Bürger in den Komitien u. der Richter bei Verurteilung ... ... Recht od. die Erlaubnis zu votieren, das Stimmrecht, alci suffragium impertire, Liv.: suffragium dare, abstimmen lassen, Liv.: suffragia populo ...
... Ov.: colloquia alitum, Plin.: colloquia cum hostibus, cum civibus, Cic.: clandestina colloquia cum hostibus, Cic.: colloquium petere, Caes.: colloquium alcis ... ... c. vitare, Caes.: cum rege c. constituere, Liv.: colloquio diem constituere, Caes.: tempus locumque colloquio statuere, ...
... A) in der Rede, auffallend übertrieben, eis festivitatibus insolentius abuti, Cic. or. 176. – B) im Benehmen, ... ... ) gegen andere, schnöde, keck, unverschämt, übermütig, nostros insequi, Caes.: se efferre, Cic.: ...
adumbrātio , ōnis, f. (adumbro), der ... ... , die Skizze, I) eig.: frontis et laterum abscedentium, Vitr. 1, 2, 3. – II) ... ... von etw., si non perfectio, at conatus tamen atque adumbratio, Cic. or. 103. ...
... Abl. ī, f., die Bejahung (rein lat. aientia, affirmatio; Ggstz. apophasis, rein lat. abnuentia), als rhet. Fig., Aur. Augustin. de rhet. 11. Isid. 2, 27, 3. Iul. Vict. ...
ēiectīcius , a, um (eicio), zum Auswerfen gehörig, vulva, die abortiert hat, Plin. 11, 210.
dēdicātīvē , Adv. (dedicativus), bejahend (Ggstz. abdicative), Mart. Cap. 4. § 409.
... Sitz, Schlupfwinkel, Zufluchtsort, si domus haec habenda est potius quam officina nequitiae ac deversorium flagitiorum omnium, Cic.: studiorum d. esse, non libidinum, ... ... . diversorium, u. die neuere Kritik schwankt noch zwischen beiden, da Klotz u. Kayser Cornif. ...
condemnātio , ōnis, f. (condemno), I) die Verurteilung (Ggstz. absolutio), Ascon. u. ICt.: condemnationem facere = verurteilen od. bewirken ... ... jmd. verurteilt werde, ICt: cond. pati, verurteilt werden, ICt. – II) meton., ...
dēbilitātio , ōnis, f. (debilito), die Lähmung, Verkrüppelung, Apul. met. 2, 30. Th. Prisc. 1, 21. – übtr., debilitatio atque abiectio animi, Gedrücktheit und Niedergeschlagenheit, Cic. Pis. 88.
... sēductōrius , a, um (seductor), verführerisch, Augustin. conf. 5, 6 extr.; tract. in Ioann ... ... de bon. mort. 9. § 4: neutr. pl. subst., abstinerent ab omnibus seductoriis (Verführungen), Augustin. serm. 38, 5.
castimōnium , ī, n. (Nbf. v. castimonia, w. s.), das Fasten, castimoniorum abstinentia, Enthaltsamkeit beim Fasten, Apul. met. 11, 19. Vgl. Gloss. ›castimonium, ἀγνεία‹.
dēdicātīvus , a, um (dedico), bejahend (Ggstz. abdicativus), Ps. Apul. de dogm. Plat. 3. p. 268 H.
... Provinz-, I) adi.: scientia, die Provinz zu verwalten, Cic.: administratio, Verwaltung der Provinz, Cic.: abstinentia, Uneigennützigkeit in der Verwaltung der Provinz, Cic.: ebenso ... ... Italicus (italisch), non Italicus senator provinciali potior est? Claud. or. fr.: sed modo non ...
... dimittere alqm, Cic.: c. laedere alqm in contionibus, Cic. – non contumeliosius quam verius compedes eas (urbes) Graeciae appellare, Liv.: certant secum ipsi, utrum contumeliosius eum expulerint, an revocaverint honoratius, Iustin. – contumeliosissime maledicere alci, Cic. Vatin. 29.
incommoditās , ātis, f. (incommodus), a) das ... ... Ungelegene, Unleidliche, Ungünstige, einer Sache od. Pers., inc. alienati illius animi, Cic.: temporis, Liv.: incommoditate abstinere, Unhöflichkeit, Plaut. – Plur. b ...
... facta est in eo strepitus et grata contionis admurmuratio, Cic.: qui non admurmuratione, sed voce et clamore abiecti hominis furorem fregistis, Cic. – Plur., Clodium accusavi multis et secundis admurmurationibus cuncti senatus, Cic. ad Q. fr. 2 ...
interfectrīx , trīcis, f. (Femin. zu ... ... . fab. 122. Orest. tr. 201. Vulg. Tob. 3, 9. Augustin. de civ. dei 1, 19, 2: übtr., immodica atque interfectrix (tödlich) tanta abstinentia iudicatur, Cael. Aur. de morb. acut. 3, 8, 95.
suffrāgiolum , ī, n. (Demin. v. suffragium), die Abstimmung, Stimme, Auct. carm. de fig. 129. p. 68 Halm.
Buchempfehlung
Der 1890 erschienene Roman erzählt die Geschichte der Maria Wolfsberg, deren Vater sie nötigt, einen anderen Mann als den, den sie liebt, zu heiraten. Liebe, Schuld und Wahrheit in Wien gegen Ende des 19. Jahrhunderts.
140 Seiten, 7.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1765 und 1785 geht ein Ruck durch die deutsche Literatur. Sehr junge Autoren lehnen sich auf gegen den belehrenden Charakter der - die damalige Geisteskultur beherrschenden - Aufklärung. Mit Fantasie und Gemütskraft stürmen und drängen sie gegen die Moralvorstellungen des Feudalsystems, setzen Gefühl vor Verstand und fordern die Selbstständigkeit des Originalgenies. Michael Holzinger hat sechs eindrucksvolle Erzählungen von wütenden, jungen Männern des 18. Jahrhunderts ausgewählt.
468 Seiten, 19.80 Euro