terrulentus , a, um (terra), I) aus Erde bestehend, irdisch, Prud. perist. 2, 195. – II) aus der Erde wachsend, terrulentis fungitur, Erdgewächse, Prud. ham. praef. 5.
illīmitātus , a, um (in u. limito), unabgegrenzt, unwegsam, loca, Auct. itin. Alex. M. 20 (50): terra, Serv. Verg. georg. 3, 354.
per-fēcundus , a, um, sehr fruchtbar, terra hominum aliorumque animalium perfecunda generatrix, Mela 1, 9, 1 (1. § 49).
sēsqui-pedis , e (sesquipes), anderthalb Fuß hoch usw., terra, Mart. Gargil. de arb. pomif. 3, 1.
mediterreus , a, um (medius u. terra), soll nach Sisenn. b. Paul. ex Fest. 123, 22 besser gesagt sein als mediterraneus.
bitūminōsus , a, um (bitumen), erdharzhaltig, fontes, terra, Vitr. 8, 3, 4 u. 9.
argillāceus , a, um (argilla), aus weißem Ton bestehend, terra, Plin. 17, 43.
exterrāneus , a, um (ex u. terra) = ausländisch, Paul. ex Fest. 79, 1.
cōnservātrīx , trīcis, f. (Femin. zu conservator), die ... ... des Theseus), v. der Ariadne, Tert. ad nat. 2, 14 extr.: Terra mater dea pia et c. mea, Corp. inscr. Lat. 6, 3731 ...
penetrābilis , e (penetro), I) durchdringbar, corpus nullo ... ... profunda altitudo nullis inquirentium spatiis pen., keinem Maße der U. erreichbar, Tac.: terra cavernis quibusdam fistulisque ita pen., ut etc., Iustin. – II) aktiv ...
expūgnābilis , e (expugno), I) erstürmbar, bezwingbar, terrā marique exp. est (Laucadia), Liv. 33, 17, 8: miles cuncta virtute expugnabilia clamitare, Tac. ann. 12, 35: m. Dat. (für wen?), munitissima Capitolii arx ac ...
subterrāneus , a, um (sub u. terra), unter der Erde befindlich, -lebend, unterirdisch, specus in fundo, Cic.: ergastulum, Colum.: mures, Sen.: animalia, Pallad. – subst., subterrāneum, eī, n., ein unterirdischer Ort, ...
commendātrīx , trīcis, f. (Femin. zu commendator), die Empfehlerin, lex c. virtutum, Cic. de legg. 1, 58: Asia aliave quaelibet miraculorum ferax commendatrixque terra, Plin. ep. 8, 20, 2.
fūmigābundus , a, um (fumigo), Rauch ausströmend, fornax, Itala gen. 15, 17 (bei Ambros. de Abrah. 2, 9. § 67): terra, Vulg. sapient. 10, 7.
conterrāneus , ī, m. (con u. terra), der Landsmann, Plin. nat. hist. praef. § 1.
mediterrāneus , a, um (medius u. terra), mitten im Lande, mittelländisch, binnenländisch, fern vom Meere (Ggstz. maritimus), urbs, Cic.: loca, regio, Liv.: iter, Liv.: homines maxime mediterranei, Cic.: copiae, Plin. ep ...
contremebundus , a, um (con u. tremo), fort und fort erzitternd, contremebunda est facta terra, erzitterte fort und fort, Augustin. in psalm. 76, 20 extr.
2. do , dedī, datum, dare (altind. dádā-ti ... ... quod sol atque imbres dederant, Lucr.: tellus dedit ferarum ingentia corpora partu, Lucr.: terra fabas tantum duraque farra dabat, Ov.: cum segetes occat tibi mox frumenta daturas ...
et , Coni. (aus ετι, noch dazu), I) ... ... ; sowohl... als auch; teils... teils; entweder... oder, et mari et terrā, Nep.: et moneo et hortor, Cic.: et in patre et in filio ...
ago , ēgī, āctum, ere (griech. ἄγω, altind. ... ... venando, Sall.: medium tempus ad proconsulatum usque in otio secessuque, Suet.: dies in terra, noctes in aqua (vom Krokodil), Plin.: noctem inter gaudia, Verg.: ...
Buchempfehlung
Erst 1987 belegte eine in Amsterdam gefundene Handschrift Klingemann als Autor dieses vielbeachteten und hochgeschätzten Textes. In sechzehn Nachtwachen erlebt »Kreuzgang«, der als Findelkind in einem solchen gefunden und seither so genannt wird, die »absolute Verworrenheit« der Menschen und erkennt: »Eins ist nur möglich: entweder stehen die Menschen verkehrt, oder ich. Wenn die Stimmenmehrheit hier entscheiden soll, so bin ich rein verloren.«
94 Seiten, 5.80 Euro