īn-solēns , entis, Abl. gew. ente (in u ... ... de or. 2, 358; u. so Cic. de sen. 31: utrum secundis rebus insolentiores, an adversis timidiores essent, Hirt. b. G.: Pannonia ...
flūctuor , ātus sum, ārī = fluctuo (no. II), ... ... m. folg. indir. Fragesatz, fluctuatus animo erat, utrius etc. od. utrum... an etc., Liv. 23, 33, 3 u. 32, 13, ...
con-cavus , a, um, rings od. ... ... Sen.: calvaria incipit ex interiore parte concava, extrinsecus gibba, Cels.: scire velle, utrum luna globosa sit, an concava, Lact.: c. brachia cancri, Ov.: manus ...
... in alqa re, od. m. folg. num, an, utrum, utrum... an, Cic. u.a. – m. Dat., dicto meo ... ... . 14, 358 sq. – m. allg. Acc., illud addubito, utrum... an etc., Nep.: quod ego addubito, ...
īn-sciēns , entis, unwissend, I) = wider ... ... ac facere omnia, daß du alles wider Wissen u. Willen tust, Ter.: utrum inscientem vultis contra foedera fecisse an scientem? Cic. – II) = ...
cōn-stituo , stituī, stitūtum, ere (con u. statuo), ... ... constitui, molestiaene plus an voluptatis attulerit Trebatius noster, Cic.: constituere apud se debet, utrum contra tabulas bonorum possessionem petat, an vero legatum persequatur? Ulp. dig. – ...
cōnsilium , ī, n. (consulo), der Rat, ... ... Cic.: habere consilia principum domi, Liv.: consilium habere od. habere coepisse, utrum... an etc., Curt. u. Sen.: alqm od. alqd habere ...
... Fragesatz, inter quos magna fuit contentio, utrum moenibus se defenderent, an obviam irent hostibus, Nep.: contentio, consulesne an ... ... officii etc., Cic.: potest incĭdere saepe contentio et comparatio, de duobus honestis utrum (sit) honestius, Cic. – b) als rhetor. t. ...
dī-stinguo , stīnxī, stīnctum, ere (vgl. στίζω), ... ... albo, mit weißer Blässe mitten auf der schw. St., Ov.: ›malus‹ utrum arborem significet, an hominem non bonum, apice distinguitur, Quint. – B) ...
cōnsīdero , āvī, ātum, āre (con u. sidus, ... ... , maiorne eius modus, an exiguus sit, Cels.: nunc quaeso considera, nobis oppressis utrum firmiorem te ad resistendum, an finem belli futurum putes, Sall. fr. – ...
inter-rogo , āvī, ātum, āre, fragen, befragen, ... ... exsilium?‹ Cic.: interrogans solerent ne veterani milites fugere, Caes.: is cum interrogaretur utrum (wen von beiden) pluris, patrem matrem ne, faceret, ›matrem‹ ...
... utrum... an etc., Liv.: ea res enim nunc in discrimine versatur, utrum possitne... an etc., Cic.: haec haud in magno ponere discrimine, ... ... darauf legen, Liv.: quaerere et in discrimen agere (darüber entscheiden), utrum... an etc., Lucr. – β) die ...
certitūdo , inis, f. (certus), die Gewißheit, ... ... Bestrebens, den Gegner zu überwinden od. es ihm zuvorzutun), I) eig.: utrum igitur utilius Fabricio... armis cum hoste certare an venenis? Cic.: ...
prae-valeo , valuī, ēre, I) physisch überaus ( ... ... 7, 2. – m. folg. indir. Fragesatz, tuum erit consultare, utrum (welches von beiden) praevaleat, quod (daß sie) ex Arminio ...
com-meminī , isse, sich einer Person od. Sache ... ... . 254: id quod tu recte commeministi, Cic. de or. 3, 85: utrum hoc tu parum commeministi, an ego non satis intellexi? Cic. ad Att. ...
optābilis , e (opto), wünschenswert, mihi pax in primis ... ... . folg. Infin., certe optabilius Miloni fuit dare iugulum P. Clodio, Cic.: utrum bono viro et sapienti optabilius (esse) putas sic exire, ut etc., Cic ...
prae-dīsco , didicī, ere, etwas vorher lernen, ... ... de or. 1, 147: mit folg. Fragesatz, sic ut praediscere possimus, utrum sit perseverans, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 18, 104. ...
per-multus , a, um, sehr viel, a) ... ... Cic. – c) adv., permultum, sehr viel, p. interest, utrum etc., Cic.: p. ante, sehr oft vorher, Cic. – / ...
con-quiēsco , quiēvī, quiētum, ere, der Ruhe pflegen, ... ... oder (nur) ruhig liegt, Cels.: sprichw., de hac re in oculum utrum vis conquiescito, schlafe (sei) ganz unbesorgt, Plaut. Pseud. 123. ...
2. comparātio , ōnis, f. (2. comparo), die ... ... ipsorum, quae honesta sunt, potest incidere saepe contentio et comparatio, de duobus honestis utrum honestius, Cic. – mit cum u. Abl., c. orationis ...
Buchempfehlung
Strindbergs autobiografischer Roman beschreibt seine schwersten Jahre von 1894 bis 1896, die »Infernokrise«. Von seiner zweiten Frau, Frida Uhl, getrennt leidet der Autor in Paris unter Angstzuständen, Verfolgungswahn und hegt Selbstmordabsichten. Er unternimmt alchimistische Versuche und verfällt den mystischen Betrachtungen Emanuel Swedenborgs. Visionen und Hysterien wechseln sich ab und verwischen die Grenze zwischen Genie und Wahnsinn.
146 Seiten, 9.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1765 und 1785 geht ein Ruck durch die deutsche Literatur. Sehr junge Autoren lehnen sich auf gegen den belehrenden Charakter der - die damalige Geisteskultur beherrschenden - Aufklärung. Mit Fantasie und Gemütskraft stürmen und drängen sie gegen die Moralvorstellungen des Feudalsystems, setzen Gefühl vor Verstand und fordern die Selbstständigkeit des Originalgenies. Michael Holzinger hat sechs eindrucksvolle Erzählungen von wütenden, jungen Männern des 18. Jahrhunderts ausgewählt.
468 Seiten, 19.80 Euro