... fluctu (maris) allui, Liv.: fluctu operiri, Cic.: ad fluctum declamare, Cic.: iam medio apparet ... ... Plur.: fractis iam et novissimis fluctibus leviter allui, Plin. ep.: fluctibus compleri, Caes.: fluctus sedare, Cic.: fluctus frangere, Sen.: ire per longos fluctus ...
... wallen = sich wellenförmig bewegen, aër fluctuat, Lucr.: fluctuat Zephyro seges, Sen. poët.: comae cervicum fluctuantes, Gell.: fluctuat tellus aere renidenti, ... ... Plaut.: animo nunc huc nunc illuc fluctuat, Verg.: sententia fluctuans, Cic.: inter varia consilia, Sen.: ...
flūctio , ōnis, f. (fluo), das Fließen, bes. ... ... , sanguinis e naribus, Plin.: vulvae et ventris, Plin.: oculorum, Plin.: fluctiones pituitae, Bauchflüsse, Plin.: fluctiones, quas Graeci rheumatismos vocant, Plin.
2. flūctus , s. 1. flūxus /.
flūctuor , ātus sum, ārī = fluctuo (no. II), mit ... ... , I) eig.: torrente undā fluctuari, Sen.: Delos diu fluctuata, Plin.: lapidem integrum fluctuari, comminutum mergi, schwimme obenauf ... ... ancipiti igitur casu salus eorum fluctuabatur, Val. Max.: vita fluctuatur per adversa ac difficilia, Sen.: ...
flūctiger , gera, gerum (fluctus u. gero), Wellen ertragend, paro, Cic. ... ... Orell. IV, 2. p. 572 sq.] subst. genommen = qui fluctus agit [cf. Ov. met. 11, 488], der ...
re-fluctuo , āre, zurückwogen, Isid. orig. 13, 20, 3.
flūctuātio , ōnis, f. (fluctuo), I) die unruhige Bewegung, totius corporis fluctuatio, da ist der ganze Körper in Aufruhr, Sen. de ira 2, 35, 3. – II) übtr., das Schwanken, ...
flūctuōsus , a, um (fluctus), I) voller Wellen, stürmisch, mare, Plaut. rud. 910. – II) übtr., wellenförmig gezeichnet, zmaragdus, Plin. 37, 71.
flūctigena , ae, c. (fluctus u. gigno), in Wellen geboren, Mart. Cap. 1. § 22 u. 9. § 889.
cōn-flūctuo , āre, von allen Seiten herunterwallen, vom Gewand, Apul. met. 11, 3.
flūcticola , ae, c. (fluctus u. colo), in Wellen wohnend, Sidon. carm. 10, 1.
flūctuātim , Adv. (fluctuo), wallend, Afran. com. 237 R. 2
per-fluctuo , āre, durchwallen, durchwimmeln, artus, Lucr. 3, 719 (721).
flūctivagus , a, um (fluctus u. vagor; vgl. Prisc. 1, 36), a ... ... , 1, 84: praeda, Sedul. carm. pasch. 5, 395: velaque fluctivagum (me) traherent, Ven. Fort. 7, 31, 5. – b ...
flūctigenus , a, um (fluctus u. gigno), in Wellen geboren, -erzeugt, monstrum, Avien. Arat. 1157.
flūcticulus , ī, m. (Demin. v. fluctus), eine kleine Welle, Apul. apol. 35.
flūcticolor , ōris (fluctus u. color), meerfarbig, Mart. Cap. 1. § 67.
flūctisonus , a, um (fluctus u. sono), wellenrauschend, Sil. u. Sen. poët.
flūctifragus , a, um (fluctus u. frango), wellenbrechend, Lucr. 1, 305. Cypr. carm. 3, 39. p. 299 H.
Buchempfehlung
Pan Tadeusz erzählt die Geschichte des Dorfes Soplicowo im 1811 zwischen Russland, Preußen und Österreich geteilten Polen. Im Streit um ein Schloß verfeinden sich zwei Adelsgeschlechter und Pan Tadeusz verliebt sich in Zosia. Das Nationalepos von Pan Tadeusz ist Pflichtlektüre in Polens Schulen und gilt nach der Bibel noch heute als meistgelesenes Buch.
266 Seiten, 14.80 Euro