paeminōsus (pēminōsus), a, um, brüchig, rissig, area, Varro r. r. 1, 51, 1.
paedīcātor , s. pēdīcātor.
paegniāris , s. paegniārius.
paenissimē , s. paene.
... (poenitentia), ae, f. (paeniteo), die Reue, paen. sera, Phaedr.: celeris paenitentia, sed eadem sera atque inutilis, ... ... paenitentiam gerere, Eccl.: mutari in paenitentiam, Tac.: in paenitentiam converti, Suet.: revocatis ad paenitentiam defectoribus, Suet.
paedagōgīum , iī, n. (παιδαγωγε ... ... 7, 27, 13. – bildl. u. euphemist. von »Verführung«, ingenuorum paedagogia, Suet. Ner. 28, 1. – II) meton., die im Pädagogium ...
paenultimus , a, um (paene u. ultimus), der vorletzte (Ggstz. antepaenultimus), meta, Auson. eglog. quotae Calendae sint etc. 13. p. ... ... locus, Diom. 431, 10 u.a. Gramm. – subst., paenultima, ae, f. (sc ...
paenulārius , a, um, zur Pänula gehörig, negotiator ... ... 6366. – subst., a) paenulārius, iī, m., der Fabrikant der Pänula, Corp. inscr. Lat. 10, 1945. – b) paenulārium, iī, n., das Behältnis ...
paegniārius (pēgniārius), iī, m. (παίγνιον ... ... Aufführer von Waffenspielen, *Suet. Cal. 26, 5 (wo Ihm paegniaris). Corp. inscr. Lat. 6, 631 u. 6, 10168.
impaestātor (inpaest.), ōris, m., einer der die τέχνη εμπαιστική ausübt, d.i. die Kunst, Figuren in das Metall hineinzuarbeiten, Corp. inscr Lat. 8, 9427.
suppaenitet , impers. (sub u. paenitet), es gereut ein wenig, m. ... ... . pers, u. Genet. rei, illum furoris et hunc nostrum copiarum suppaenitet, jener bereut usw. u. dieser ist unzufrieden mit usw., Cic ...
suppaetulus , a, um (sub u. paetus), etwas schmachtend (s. paetus), oculi, Varro sat. Men. 375.
paenitenter (poenitenter), Adv. (paeniteo), mit Reue, bereuend, Min. Fel. 26, 1.
impaenitēns , impaenitentia, impaenitūdo , s. impoenitēns, impoenitentia, impoenitudo.
anapaesticus , a, um (ἀναπαι ... ... Gramm.: iuncturae, Sidon.: est anapaesticus trimeter hypercatalecticus, Serv. – subst., anapaestica, ōrum, n. = anapästische Verse, Terent. Maur. ... ... 190 ed. Iahn (wo aber alle neueren Herausgeber anapaestos).
erōtopaegnia , ōn, n. pl. (ερωτοπαίγνια), Liebesgedichte, Laevii, Auson. edyll. 13 extr. p. 146, 20 Schenkl. Charis. 288, 6. Prisc. 9, 49.
scīropaectēs , ae, m. (σκιροπαίκτης), der Gaukler mit Würfeln, Not. Tir. 107, 60.
psēphopaecta , ae, m. (ψηφοπαίκτης), der Taschenspieler, Jongleur, Firm. math. 3, 7, 15.
paedagōgātus , ūs, m. (paedagogus), die Anführung, der Unterricht, Tert. adv. Valent. 13.
paedagōgiānus , a, um (paedagogium), aus dem Pädagogium, puer, ein Page, Amm. 26, 6, 15. – Plur. subst., paedagōgiānī, ōrum, m., Pagen, Cod. Theod. 8, 7, 5 ...
Buchempfehlung
Strindbergs autobiografischer Roman beschreibt seine schwersten Jahre von 1894 bis 1896, die »Infernokrise«. Von seiner zweiten Frau, Frida Uhl, getrennt leidet der Autor in Paris unter Angstzuständen, Verfolgungswahn und hegt Selbstmordabsichten. Er unternimmt alchimistische Versuche und verfällt den mystischen Betrachtungen Emanuel Swedenborgs. Visionen und Hysterien wechseln sich ab und verwischen die Grenze zwischen Genie und Wahnsinn.
146 Seiten, 9.80 Euro