as-sentio (ad-sentio), sensī, sēnsum, sentīre, u. ... ... 206 f. – Statt assentiēre ist Apul. met. 7, 5 mit Eyss. assensere zu schreiben; und statt assentierant steht Liv. 41, ...
2. prae-dīco , dīxī, dictum, ere, I) vorhersagen ... ... pontem ferro, igni interrumpant, Liv.: Pyrrho ut a veneno caveret praedixerunt, Liv.: eis praedixit, ut ne prius Lacedaemoniorum legatos di mitterent, quam etc., Nep.: Iunonem ...
con-globo , āvī, ātum, āre (con u. globus), ... ... dabat, Liv. – multis itineribus dissipati cum se in unum conglobassent, Vescia urbs eis receptaculum fuit, Liv.: neque se conglobandi et coëundi in unum datur spatium, ...
īn-fandus , a, um (in u. fari), wie ... ... memoratu hebetis iumenti gula, Apul. met. 10, 15. – Superl., quod ab eis immanissimum atque infandissimum dicitur, Augustin. de civ. dei 6, 8, 1. ...
re-vincio , vīnxī, vīnctum, īre, I) zurück-, rückwärts ... ... zona de poste revincta, Ov.: poet., latices in glaciem revincti, zu Eis erstarrt, Claud. – b) übtr.: mentem amore, fesseln, Catull.: ...
2. oscillum , ī, n. (v. ... ... extr. Schol. ad Caes. German. Arat. 95. p. 389, 10 Eyss.: oscillis moveri, Fest. 194 (b), 25: oscillo iactari, Schol. ad Caes. German. Arat. 95. p. 389, 12 Eyss.
dis-simulo (dis-similo), āvī, ātum, āre, eig. ... ... vernachlässigen, damnosam curationem, Veget. mul. 1. prol. 5: plerumque ab eis docendis... male dissimulatur, man vernachlässigt, verabsäumt es, sie zu usw., ...
asperitās , tātis, f. (asper), die Eigenschaft des asper, ... ... tanta asperitate, in dieser harten Bedrängnis, bei diesem herben Mißgeschick, Sall.: in eis vel asperitatibus rerum el angustiis temporis, ungeachtet dieser mißlichen Verhältnisse u. bedrängten ...
fēlīciter , Adv. (felix), I) fruchtbar, illic veniunt ... ... mihi, populo plebique Romanae bene atque feliciter eveniret, Cic.: ego sum precatus, ut eis quoque hominibus ea res fauste, feliciter prospereque eveniret, Cic. – c) ...
scrīptito , āvī, ātum, āre (Intens. v. scribo), ... ... talia, Plin. ep.: Graeci si scriptitarunt, Cic.: in deos convicia potius quam eis dignum aliquid scriptitasse, Augustin.: ea, quae scriptitantur legibus humano consilio promulgatis, Augustin ...
marmoreus , a, um (marmor), I) aus Marmor, marmorn ... ... color, Lucr.: Paros, weiß wegen des weißen Marmors, Ov.: gelu, Eis, Ov.: v. Meere (s. marmorno. I, B, 2), ...
1. prōpudium , iī, n. ( nach Paul. ex Fest ... ... meton., als Schimpfwort, der schamlose-, verworfene Mensch, Schandmensch, Schandbube, quid ais, propudium, Plaut.: propudium illud et portentum L. Antonius, Cic. Phil. ...
in-tābēsco , tābuī, ere, schmelzen, zergehen, sich verzehren, ... ... .: intabescant relictā (virtute), vor Neid sich verzehren, Pers.: orator perpendendis coagmentandisque eis (verbis) intabescens, Quint.: poet. vom (personif.) Neid, intabescit videndo ...
cōnsilior , ātus sum, ārī (consilium), Beratung halten, Rat ... ... Seite stehen, Hor. de art. poët. 196: haec (darüber) consiliantibus eis, Caes. Vgl. Dudend. Caes. b. c. 1, 19, ...
disciplīna , ae, f. (discipulus), die Schule, ... ... Plaut.: earum artem et disciplinam colere, Plaut.: nam disciplina (Politik) est eis demunerarier ancillas primum, ad dominas qui affectant viam, Ter. – b) ...
2. cōnspectus , ūs, m. (conspicio), das Erblicken ... ... Erscheinung, tuus iucundissimus conspectus, Cic.: conspectus vestri venerabilis, Curt.: scio eis meum conspectum invisum fore hodie, Ter.: animi partes, quarum est conspectus illustrior, ...
con-valēsco , valuī, ere, erstarken, I) im ... ... . – m. in u. Abl. (in, bei), Romulus amorem eis et otii et pacis iniecit, in quibus facillime iustitia et fides convalescit, Cic ...
Appennīnus (besser als Āpenninus), ī, m. (vom gallischen ... ... . ö. Lucan. 2, 396, mit bis tief in den Sommer von Eis bedeckten Höhen in Sabinum u. Samnium; dah. A. nubifer, Ov. ...
Phōsphoros u. - us , ī, m. (Φωσφόρος, der Lichtbringer), der Morgenstern, Mart. 8, 21 ... ... Maur. 847. Schol. Caes. Germ. Arat. 437. p. 422, 8 Eyss.
Aristarchus , ī, m. (Ἀρίσταρ ... ... (vgl. Hor. de art. poët. 450. Cic. Pis. 75): quid ais, o columen litterarum et nostrorum temporum Aristarche! Hier. ep. 57, 12. ...
Buchempfehlung
Als »Komischer Anhang« 1801 seinem Roman »Titan« beigegeben, beschreibt Jean Paul die vierzehn Fahrten seines Luftschiffers Giannozzos, die er mit folgenden Worten einleitet: »Trefft ihr einen Schwarzkopf in grünem Mantel einmal auf der Erde, und zwar so, daß er den Hals gebrochen: so tragt ihn in eure Kirchenbücher unter dem Namen Giannozzo ein; und gebt dieses Luft-Schiffs-Journal von ihm unter dem Titel ›Almanach für Matrosen, wie sie sein sollten‹ heraus.«
72 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Dass das gelungen ist, zeigt Michael Holzingers Auswahl von neun Meistererzählungen aus der sogenannten Biedermeierzeit.
434 Seiten, 19.80 Euro