rūma , ae, f., rūmis , is, f. u. rūmen , inis, n. ... ... , 5 (wo Abl. Sing. rumi u. Nom. Plur. rumis). Plin. 15, 77 (wo Akk. Sing. rumim). Paul. ex fest. 271, 4 (wo Nom. ...
rūmo , āre = rumino, nach Fest. 270 (a), 28.
... Cic.: usque dum (calcaria, Hahnensporen) rumpantur, Varro: tofi gelu rumpuntur, Plin.: ruptus mons terrae motu, ... ... 5, 257. – öfter refl. se rumpere u. medial rumpi, hervorbrechen, ... ... , einigen die Geduld brach, Suet.: rumpe moras, Verg.: rumpe iam moras, Plin. ep ...
... temere in gratiam magistratuum conflicti, Liv.: primo rumore, Sall.: rumor multa fingit, Caes.: rumor multa perfert, Cic.: quod in totam ... ... . serpit, Cic.: frigidus a rostris manat per compita rumor, Hor.: rumorem dissipare, differre, Ter. ... ... u. Curt.: dare passim varias rumorem per urbes, Stat.: rumores Africanos excipere et celeriter ad ...
rumex , icis, c., I) der Ampfer, Sauerampfer, Plaut. Pseud. 815. Ps. Verg. moret. 73. Plin. 11, 18. – II) das Brandgeschoß, Lucil. 1315. Gell. 10, 25, 2.
rūmen , inis, n., s. rūma.
Rūmōn , ōnis, m., alter Name des Tiberflusses, Serv. Verg. Aen. 8, 63 u. 90.
rūmis , is, f., s. rūma.
Rūmia , s. Rūmina.
... rūmino , āre, u. rūminor , ārī (rumen), wiederkäuen, I) eig. ( ... ... , 7, 2. – β) Form rumino: dum carmina tua ruminas, Symm. ... ... 140, 85: qui autem est non oblitus cogitat et cogitando ruminat, ruminando delectatur, Augustin. in psalm. 36. serm. 3. ...
Rūmina (in Hdschrn. auch Rūmia), ae, f. (rumis), die Göttin der Säugenden bei den Römern ... ... , 5 (nach dem er früher Rominalis ficus hieß): ebenso Ruminalis arbor, Nipperd. Tac. ann. 13, 58; u. ...
rumpus , ī, m. (rumpo) = tradux, das Weingesenk, Varro r. r. 1, 8, 4.
rūmigo , āre (ruma u. ago), wiederkäuen, wiederkäuend fressen, Apul. met. 4, 22: bos si non rumigat, Gargil. Mart. cur. boum § 15.
rūmito , āre (rumor), öffentlich bekannt machen, ausbreiten, Naev. b. Paul. ex Fest. 271, 3.
rumpia , ae, f., s. romphaea.
rumbus , s. rhombus.
Rūminus , ī, m. (ruma), der Allernährer, Beiname Jupiters, Augustin. de civ. dei 7, 11.
rūmigero , āre, u. rūmigeror , ārī (rumor u. gero), offentlich bekanntmachen, ausbreiten, ... ... Fest. 270 (a), 19. Paul. ex Fest. 271, 3: rumigerantium sermones, Schol. Bob. ad Cic. orat. de ...
rūmifico , āre (rumor u. facio), öffentlich preisen, -rühmen usw., quam cives rumificant probam, rühmen als usw., Plaut. Amph. 678 (die neueren Herausgeber rumiferant).
rūmentum , ī, n. (rumpo), die Unterbrechung ( als t. t. der Auguralspr.), Fest. 270 (a), 30. Paul. ex Fest. 271, 7.
Buchempfehlung
Als »Komischer Anhang« 1801 seinem Roman »Titan« beigegeben, beschreibt Jean Paul die vierzehn Fahrten seines Luftschiffers Giannozzos, die er mit folgenden Worten einleitet: »Trefft ihr einen Schwarzkopf in grünem Mantel einmal auf der Erde, und zwar so, daß er den Hals gebrochen: so tragt ihn in eure Kirchenbücher unter dem Namen Giannozzo ein; und gebt dieses Luft-Schiffs-Journal von ihm unter dem Titel ›Almanach für Matrosen, wie sie sein sollten‹ heraus.«
72 Seiten, 4.80 Euro