refluus , a, um (refluo), I) zurückfließend, -flutend, ... ... Lat. 490, 14 R. – übtr. v. festen Ggstdn., assueti refluas dominorum lambere micas, die abspringenden Krümchen, Sedul. carm. pasch. 3, 246 ...
glaciēs , ēī, f. (verwandt mit gelu), I) ... ... : crustae glacierum, Sidon. epist. 4, 6, 4: benedicite glacies et nives Domino, Vulg. Dan. 3, 70. – II) meton., die ...
con-venio , vēnī, ventum, īre, beikommen = eintreffen ... ... Plaut.: prius P. Scipione convento, Liv.: conventis proceribus, Symm.: opus esse sibi domino eius convento, er müsse den H. sprechen, Liv.: edit nomina eorum ...
cōn-sisto , stitī, ere, sich beistellen, d.i. ... ... Quint.: in iure, ICt.: cum matre, Sen.: cum debitoribus, ICt.: adversus dominos, ICt.; vgl. Oehler Tert. de idol. 13 in. b ...
ex-perior , pertus sum, īrī (vgl. perītus, perīculum, ... ... erfahren = empfinden, a) etw. Angenehmes: indulgentiam dominorum, ICt.: meliorem dominum, erhalten, ICt. – b) etwas Unangenehmes ...
dē-spicio , spēxī, spectum, ere (de u. specio), ... ... , Ov.: varias gentes et urbes d. et oculis collustrare, Cic.: area a domino despici potest, Col.: evenisse, ut Circensium die puer de cenaculo pompam superne ...
sōlācium (nicht sōlātium), iī, n. (solor), das ... ... solacio ageret, Tac.: mihi non ultione nec solaciis opus est, Tac.: solitum solacium domino praestare, ICt. – c) die Pflege, der ...
ostentum , ī, n. (ostendo), das Anzeichen, ... ... portenditur, Cic.: ostentum illud Augusti potentiam portendisse, Suet.: altero ostento periculum a custodibus domino portendi, Suet.: procurare ostentum, Phaedr., familiare ostentum, Liv.: ostento terreri, ...
pro-fugio , fūgī, fugitum, ere, I) intr. fortfliehen ... ... Colum.: conspectum civium, Sen.: natos, Plin.: uno grege (alle miteinander) dominos, Curt. – / Cic. Sest. 50 liest man cum vi ...
an-nūntio (ad-nūntio), āvī, ātum, āre, ankündigen, ... ... psalm. 29, 10: haec, Apul. met. 3, 15: magnas et postremas domino illi fundorum clades, ibid. 9, 35: Christum, Lact. 4, 15, ...
bene-dīco , dīxī, dictum, ere, I) v. jmd. ... ... der spätern Religionsspr., A) loben, lobpreisen, m. Dat., domino, Eccl.: m. Acc., deum, Apul. u. Eccl.: ...
tribūtum , ī, n. (tribuo), I) die öffentl. ... ... Gabe, Saturnalicium, Mart.: praestare tributa clientes cogimur, Iuven.: arbor fert tributa domino, Ov. – b) der Beitrag, die Sammlung ...
1. dīlēctus , a, um, PAdi. m. Compar. ... ... dilectiorque fili, Macr.: augur Apollineis modo dilectissimus aris, Stat.: Ioannes dilectissimus domino, Tert. – subst., dīlēcta, ae, f., der Liebling ...
prae-cipio , cēpī, ceptum, ere (prae u. capio), ... ... praeceptus est, Sulp. Sev. chron. 1, 21, 7: merito incessanter praecipimur domino psallere, Cassiod. in psalm. 97 concl.; od. mit Infin. Pass ...
commeātus , ūs, m. (commeo), I) das ungehinderte Gehen ... ... pr. § 16. – übtr., ut sibi vivendi peteret a domino commeatum, Frist, Paulini vita S. Ambros. 45. – b) ...
benevolus (benivolus), a, um, Adi. m. Compar. ... ... . Dat., ut eum, qui audiat, benevolum nobis faciamus, Cic.: servus benevolus domino, treuergeben, dienstwillig, Cic. – Compar., benevolentior tibi quam fui nihilo ...
conductor , ōris, m. (conduco), I) der Mieter ... ... ep.: conductor II menses pastorem praebeat, Col.: res vortat bene gregi huic et domino atque conductoribus, Auct. prol. ad Plaut. asin. v. 3. – ...
invītātio , ōnis, f. (invito), die höfliche Aufforderung, ... ... , 12, 1. – m. subj. Genet., inv. hospitum, Cic., dominorum, Liv.: Plur., invitationes adventusque nostrorum hominum, amicorum suorum atque hospitum, ...
cōnsuētūdo , inis, f. (consuesco), die Beigewöhnung, I) ... ... . parva, Ter.: c. eius, Ter.: turpis dominae consuetudo cum servo, turpis domino cum ancilla, Quint.: huic (libertinae) consuetudo cum Aebutio fuit, Liv.: erat ...
peregrīnor , ātus sum, āri (peregrinus), in der Fremde ( ... ... serm. 12. § 17; de Isaac et anima 5. § 17: a domino, Vulg. 2. Corinth. 5, 6. Augustin. serm. 21, 1. ...
Buchempfehlung
Inspiriert von den Kupferstichen von Jacques Callot schreibt E. T. A. Hoffmann die Geschichte des wenig talentierten Schauspielers Giglio der die seltsame Prinzessin Brambilla zu lieben glaubt.
110 Seiten, 4.40 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro