argūtio u. arguitio , ōnis, f. (arguo) = ελεγμός, die Beweisführung, der Beweis, Eccl.
argūtiae , ārum, f., selten u. nur bei Spät., ... ... et acumine Hyperidi, Cic.: huius orationes tantum argutiarum, tantum urbanitatis habent, ut etc., Cic. – b ... ... Cic.: bei Spät. im Sing. importuna atque audax argutia. Gell.: argutia famulorum, Pallad.
argūtiola , ae, f. (Demin. v. argutia), kleine Spitzfindigkeit, Gell. 2, 7, 9; 9, 14, 26 u. 18, 1, 12.
coargūtio , ōnis, f. (coarguo), die unumstößliche Überführung, Hieron. epist. 41, 4.
redargūtio , ōnis, f. (redarguo), die Widerlegung, Vulg. psalm. 37, 15 (wo Plur.) u.a. Boëth. Aristot. elench. 1 pr.
... ambitus, scharf markiert, fein zugespitzt, Cic.: arguti epigrammaton libelli, Mart.: poëma ita festivum... nihil ut fieri possit argutius, Cic.: dicta argutissima, Cic. – von Pers., argutus orator ... ... Cic.: quis (Catone) in sententiis argutior? Cic.: ne viderer argutior, Plin. ep. – β) im ...
glārea , ae, f. (zu Wurzel *ĝerā-, ... ... Kies, a) eig.: terreno carens ac nuda glarea, Col.: arguti glarea rivi, Calp.: glarea fulva Tagi, Goldkörner, Gold, Rutil. Nam ...
fūlīgo , ginis, f. (altind. dhūlī, Staub), ... ... nächtlichen Studien), Quint. 11, 3, 23. – bildl., verborum et argutiarum, Gell. 1, 2, 7. – II) übtr. die ...
coniecto , āvī, ātum, āre (Frequ. v. conicio), ... ... -tragen, 1) eig.: c. ad cenulam non cuppedias ciborum, sed argutias quaestionum, Gell. 7 (6), 13, 2. – 2) übtr., ...
argūtē , Adv. m. Compar. u. Superl. ( ... ... acute arguteque de alqa re conicere, Cic.: callide arguteque dicere, Cic.: aliquid dicere argutius, Cic.: de alqa re argutissime disputare, Cic.
nimis , Adv. (aus ne u. *mis, ... ... bes. in der Umgangsspr. = gar sehr, überaus, oculi nimis arguti, Cic. de legg. 1, 26: n. ferociter legatos nostros increpant, ...
1. catus , a, um (sabinisch = acutus nach ... ... . Spengel Ter. Andr. 855), Enn. fr., Komik. u.a.: arguti et cati, Plaut. trin. 493: vide, quam sit catus is, quem ...
oculus , ī, m. (Demin. v. *ocus, ... ... Sen.: aperti, Cic.: aquilini, Apul.: ardentes, Verg. u. Sen.: arguti, Cic.: attenti, Veget. u. Cael. Aur.: attentiores, Val. ...
loquor , locūtus sum, loquī (viell. zu griech. λάσκω, ... ... , ging allgemein das Gerede, Cic. – b) übtr., oculi nimis arguti quem ad modum affecti sumus, loquuntur (sprechen es aus), Cic. de ...
fatīgo , āvī, ātum, āre (viell. verwandt mit *fatis ... ... zum besten haben, Sulp. Sev. dial. 1, 5, 2: fatigari argutiis, Sidon. epist. 6, 2, 2: m. Genet. (wegen ...
acūmen , minis, n. (acuo), die ... ... Spitzfindigkeit, scharfe spitzfindige Rede, Pfiffe u. Kniffe, argutiae et acumen eius, Cic. or. 110: acumina meretricis, Hor. ep. 1, 17, 55: argutiae sunt, ut apparet, atque acumina haec omnia, Arnob. 5, 33: ...
scateo , ēre u. (archaist.) scato , ere, ... ... 40. – b) von Abstr.: volumen scatet ostentis, Plin.: puer scatens argutiis, Gell.: Xanthippe irarum molestiarumque muliebrium per diem perque noctem scatebat, Xanthippes Zornesausbrüche ...
littera , ae, f. (lino), der Buchstabe, ... ... litterae, von früherem Datum, Cic.: ardentes in alqm litterae, Cic.: litterae argutissimae, Cic.: atrocissimae (entsetzlicher), Cic.: breves, Cic.: commendaticiae, Empfehlungsschreiben, ...
artifex , ficis, c. (ars u. facio), der ... ... 5, 40: artif. forma, Val. Flacc. 6, 466: tantae tamque artifices argutiae, Plin. 10, 85: artif. dimicatio, Plin. 8, 150: artif. ...
facētus , a, um, Adi. (wohl zu fax, ... ... Cic. u.a.: Bromius, qui facetior est deorum, Mart. Cap.: argutiae facetissimi salis, Plin.: u. neutr. subst., nonnulla eius facetissima ...
Buchempfehlung
Als »Komischer Anhang« 1801 seinem Roman »Titan« beigegeben, beschreibt Jean Paul die vierzehn Fahrten seines Luftschiffers Giannozzos, die er mit folgenden Worten einleitet: »Trefft ihr einen Schwarzkopf in grünem Mantel einmal auf der Erde, und zwar so, daß er den Hals gebrochen: so tragt ihn in eure Kirchenbücher unter dem Namen Giannozzo ein; und gebt dieses Luft-Schiffs-Journal von ihm unter dem Titel ›Almanach für Matrosen, wie sie sein sollten‹ heraus.«
72 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1765 und 1785 geht ein Ruck durch die deutsche Literatur. Sehr junge Autoren lehnen sich auf gegen den belehrenden Charakter der - die damalige Geisteskultur beherrschenden - Aufklärung. Mit Fantasie und Gemütskraft stürmen und drängen sie gegen die Moralvorstellungen des Feudalsystems, setzen Gefühl vor Verstand und fordern die Selbstständigkeit des Originalgenies. Michael Holzinger hat sechs eindrucksvolle Erzählungen von wütenden, jungen Männern des 18. Jahrhunderts ausgewählt.
468 Seiten, 19.80 Euro